راز پشت عادت همیشگی برد پیت در صحنه‌های غذا خوردن فیلم‌هایش چیست؟
با اینکه پیت در نقش‌های مختلفی ظاهر شده، اما یک ویژگی ثابت در اکثر فیلم‌های او دیده می‌شود. پیت در بیش از ۶۰ فیلم، همواره در حال خوردن چیزی است.
غذاهایی که برد پیت در فیلم ها می‌خورد، از خوراکی‌های ساده و رایج مثل چیپس در فیلم «هفت» یا یک اسموتی در فیلم «بخوان و بسوزان» گرفته تا غذاهای خاص‌تری مانند بوقلمون در فیلم «تروآ» یا حتی موش در فیلم «مصاحبه با خون‌آشام» متفاوت است.
به نظر می‌رسد که پیت از همان نقش‌های اولیه خود، مثل فیلم «طبقه برنده» در سال ۱۹۸۹ که در آن سیب و هات داگ می‌خورد، این عادت را شروع کرده است. او در فیلم «جانی جیرپوش» در سال ۱۹۹۱ نیز در صحنه‌هایی مشغول خوردن گوشت لوف، مرغ سوخاری و لوبیا بود.
غذاهایی که پیت می‌خورد معمولاً با محیط و حال و هوای فیلم مطابقت دارند؛ برای مثال، در فیلم «حرامزاده‌های لعنتی» که در فرانسه ساخته شده، او باگت می‌خورد یا در فیلم «قتل جسی جیمز به‌دست رابرت فورد بزدل»، در حال خوردن خورش گوشت گاو دیده می شود.
آنچه که همیشه ثابت مانده، این است که پیت مشکلی با خوردن مقدار زیادی کالری روی پرده ندارد.
این بازیگر دلایل مختلفی برای اینکه چرا همیشه در فیلم‌ها مشغول خوردن است، ارائه داده است. او در سال ۲۰۱۹ در جریان تبلیغات فیلم «روزی روزگاری در هالیوود» گفت:
من دوست دارم که خودم را مشغول نگه دارم و همیشه در حال خوردن چیزی هستم.
اما این تنها دلیل نیست. او همچنین اشاره کرده که خوردن به او کمک می‌کند تا شخصیت‌های خود را بهتر شکل دهد.
مثلاً در فیلم «یازده یار اوشن» که در سال ۲۰۰۱ ساخته شد، او در حال خوردن انواع غذاها مانند همبرگر، کوکتل میگو، سالاد میوه و بستنی دیده می‌شود.
پیت توضیح داده که چون شخصیتش در این فیلم همیشه در حال حرکت و فرار بوده، نمی‌توانسته که به درستی بنشیند و یک وعده غذای کامل بخورد. بنابراین، همیشه مجبور بوده که چیزی را در حال حرکت بخورد. این طور می توان به تماشاگران نشان داد که این شخصیت پرمشغله است و وقتی برای خوردن یک وعده غذا ندارد.
همچنین، پیت با این کار حس واقعی‌تری به نقش‌های خود می‌بخشد و با گنجاندن این فعالیت کوچک در صحنه‌ها، بازیگری خود را باورپذیرتر می‌کند. او می‌تواند حس و حال شخصیت‌هایش را با نمایش نحوه خوردن خود نشان دهد؛ مانند زمانی که در فیلم «هفت سال در تبت» در شرایطی ناامیدانه حاضر شد که غذای سگ بخورد.
اما این نکات ظریف و اصالتی که پیت در بازیگری خود به نمایش می‌گذارد، تنها به تقویت نقش‌آفرینی او کمک نمی‌کند.
یکی از طرفداران اشاره کرده که فیلم‌هایی که پیت در آن‌ها بیش از ۲۰۰ کالری روی پرده می‌خورد، معمولاً موفق‌تر هستند.
فیلم‌هایی مانند «مانیبال»، «یازده یار اوشن»، «با جو بلک آشنا شوید» و «آقا و خانم اسمیت» که در آن‌ها پیت در چندین صحنه مشغول خوردن است، معمولاً امتیازات بالایی در سایت‌های Rotten Tomatoes و IMDb دارند و به طور میانگین ۱۴۳ میلیون دلار فروش داخلی داشته‌اند.
هرچند ممکن است که این تنها یک تصادف باشد، اما ارتباط جالبی است.
