نامه‌ای به بهمن – حامی سینما
یادداشت / جواد کراچی
بهمن که ماه دگرگونه کردن و رفتاری دیگر بوده.
بهمن عزیز، برایت می‌نویسم چون نامت را با عشق گزیده بودند.
دگرگونه کردن و دگرگونه اندیشیدن، کار ساده و راحتی نیست.
می‌نویسم و بدان هم امیدوارم.
فیلم مستند «کفار» ساخته بهمن کیارستمی را با حوصله و دقتی غیرمعمول به احترام او تماشا کردم.
آنچه که مرا به نوشتن واداشت. تاریخ واگویی گفته‌هاست.
چنانچه در فیلم «کفار» گفته می‌شود.
در دوران ساسانیان پنج هزار نوازنده و رقصنده را از سرزمین هندوستان به سرزمین پارس آورده‌اند؟؟
عزیز.
پس باربد و نکیسا بزرگترین نوازندگان دوران ساسانیان کجا بوده‌اند؟؟
اوج میراث فرهنگی ایران زمین در رشته موسیقی. باربد و نکیسا و الحان بجا مانده موسیقیایی آنان است.
برای نمونه چندین مورد از لحن‌های موسیقی به جا مانده از دوران ساسانیان را به حضور خوانندگان گرامی پارسی زبان، دوباره نویسی می‌کنم.
لحن سبز در سبز نام روز نهم هر ماه بوده.
لحن ماه بر کوهان، نام روز بیست و یکم هر ماه و روز زنخدا رام بوده.
لحن کین ایرج، نام روز نوزدهم. یا روز ارتا فرورد بوده.
لحن شب فرخ، نام روز چهاردهم ماه بوده.
لحن شادروان مروارید. نام روز دوازدهم ماه بوده.
لحن رامش جان. نام روز هشتم ماه بوده.
لحن آئین جمشید. نام روز دوم ماه بوده.
لحن راح روح. نام روز هفتم ماه بوده.
لحن روز نوشین. نام روز بیست و هشتم یا رام جید بوده.
حال چگونه می توانیم با داشتن چنین میراث غنی موسیقیایی که تکمیل کردن آنهم منوط به زمان بیشتر تحقیق است.
زنده ماندن موسیقی در ایران زمین را به همسایگان تقدیم کنیم و داشته‌های فرهنگی و فکری خودمان را زیر پا لگدمال کنیم؟
اگر چنین روایتی که در فیلم «کفار» مطرح کرده‌اید، درست باشد، که درست نیست، بی شک در دوران اسلامی اتفاق افتاده و نه در دوران ساسانیان.
در دوران اسلامی که موسیقی حرام بوده و موسیقدانان قادر به فعالیت نبوده‌اند. رقصندگان و نوازندگان را به نام هندی روی سن روانه می‌کرده‌اند.
و یا اگر از هندوستان هم آورده باشند. افرادی از قبیله سیگونا (سیندی) به معنی کوچ کننده در زبان سانسکریت بوده‌اند.
سیگوناها، امروزه هم در هندوستان و یا حتی اروپا با نواختن موسیقی امرار معاش می‌کنند و متاسفانه هیچگونه حقوق شهروندی در کشورهای اروپایی ندارند در حالی که دهه‌ها یا سده‌های متمادی‌ست که در اروپا زندگی می‌کنند.
حقوق بشر سازمان ملل هم آنان را فراموش کرده.
انتخاب سوژه فیلم مستند «کفار»، آن هم در سال ۱۳۸۲، سال ساخته شدن آن، نشانه ذات پدری را زنده نگاه می‌دارد.
خسته نباشید.
شهریور ۱۴۰۳
