سینمای جوزانی از زبان خودش: روایتی جذاب از دنیای هنر

جبار آذین
مسعود جعفری جوزانی سینماگر ملی ایران که فیلم «بهشت تبهکاران» را در نوبت اکران دارد و در تدارک تولید فیلم «یعقوب لیث» است و همچنان در حسرت تولید فیلم‌های «کوروش کبیر» و سریال «پوریای ولی» به سر می‌برد، این روزها نه چندان با چراغ خاموش، ولی بی سر و صدا و دیدنی و شنیدنی در یک برنامه هنری و سینمایی به روایت خاطرات و ماجراهای تولید آثار هنری و سینمایی و تلویزیونی خود، صادقانه و صمیمانه و جذاب می‌پردازد و ناگفته‌هایی را بازگو می‌کند که هر کدام در تاریخ هنر و سینما و تلویزیون ایران ماندگار می‌شوند.
این سری برنامه‌ها با عنوان”پادکست سینما” تولید و پخش می‌شود و با استقبال سینما دوستان روبرو شده است.
جدا از ویژگی‌های این پادکست‌ها که تورق شفاهی تصویری بخشی از تاریخ سینمای ایران است، کلاس‌های درسی از کارگردانی، مناسبات و وقایع تلخ و شیرین پشت و روی سینماست.
گرچه این حرکت فرهنگی و هنری جوزانی، خدمتی ارزنده به سینما و علاقه‌مندان به هنر هفتم است و این سینماگر طی سال‌ها فعالیت در سینما و سیما همزمان با فیلم و سریال‌سازی، بخش هایی از حرف‌های اجتماعی‌اش را با آثارش با مخاطبانش در میان گذاشته است، از تریبون‌های سینمایی و فرهنگی هم جهت بیان ناگفته ها، مشکلات و مسائل سینما و هنر بهره برده و با سخنانش مدیران سینما را متاثر، هنرمندان را به کار در سینما امیدوار و جامعه را با راه‌های تعالی هنر و سینما آشنا کرده است.
اما بعد دیگر شخصیت علمی و هنری‌اش،کمتر امکان بروز و ظهور یافته و آن تدریس سینماست.
او که پیشتر هم سینما تدریس می‌کرده و شرایط تدریس دانشگاهی، رعایت الزاماتی را در دستور کار دارد، لیکن او در این پادکست‌ها،به زبانی شیرین و دلنشین و آموزنده در مقام استاد، سینما را تدریس می‌کند.
با این همه و امتیازها و افتخارهای فراوان هنری و آموزشی، آنچه جوزانی را به جامعه شناسانده آثار هنری او است. در واقع مردم و اهالی هنر و قلم و دوستداران سینما، او را به عنوان یک هنرمند و سینماگر می‌شناسند و علاقه‌مند هستند تا همچنان شاهد درخشش او و فیلم‌هایش باشند و خود جوزانی هم به شدت دوست دارد، اینگونه باشد، اما کسانی در فضای فرهنگ و سینما و هنر وجود دارند که نمی‌خواهند او به عنوان کارگردان، فیلم‌ها و سریال‌های تماشایی و مانا بسازد؛ فیلم ها و سریال‌های ساخته نشده او، گواه این مدعاست.
با این حال و امید اینکه در دولت چهاردهم اقبال به او رو آورد و بتواند آثار خوب را بسازد، ولی باید به یاد داشت، چه استاد و مدرس و یا سینماگر و سریال ساز، جوزانی، جو زانی‌ست؛ هنرمندی دوست داشتنی…