کشف گروه گمشده «هابیت ها» پس از ۵۰ هزار سال

تجزیه و تحلیل جدیدی از DNA نئاندرتالی به نام تورینو، کارشناسان را به بازنگری در دیدگاه خود نسبت به انسان های اولیه واداشت.

به گزارش روزیتو، در سال 2015، محققان بقایای تورینو را در غاری واقع در جنوب فرانسه کشف کردند. نام او برگرفته از نام آخرین پادشاه کوتوله ها در کتاب «هابیت» نوشته جی. آر آر تالکین.

با این حال، تجزیه و تحلیل جدید DNA تورین نشان داد که او به شاخه ناشناخته ای از نئاندرتال ها تعلق داشت که علیرغم زندگی در مجاورت سایر نئاندرتال ها، به مدت 50000 سال در انزوا زندگی می کردند.

لودوویک اسلیماک، دیرینه‌انتروپولوژیست که این مطالعه جدید را رهبری کرد، گفت:

چگونه می توانید تصور کنید که جمعیت هایی که به مدت 50000 سال در انزوا زندگی می کردند تنها دو هفته از یکدیگر فاصله داشتند؟ ما باید همه فرآیندها را بررسی کنیم.

دانشمندان بر این باورند که تورین حدود 42 هزار سال پیش زندگی می کرده است. یعنی زمانی که نزدیکترین خویشاوندان انسانی ما منقرض شدند.

این کشف جدید، روایت شکل‌گیری انسان‌های مدرن را پیچیده می‌کند و پرسش‌های جدیدی را در مورد زمان و چرایی منقرض شدن نئاندرتال‌ها مطرح می‌کند.

اسلیماک حدود 10 سال پیش بقایای تورین را در ورودی یک پناهگاه صخره ای به نام گروت ماندرین کشف کرد.

از آن زمان تاکنون، تنها چند تکه دیگر از جمجمه او پیدا شده است.

در مطالعه‌ای که توسط Slimak انجام شد، محققان از این قطعات استخوان برای مطالعه ژنوم تورین و دریافت تصویر واضح‌تری از منشأ او استفاده کردند.

اسلیماک و تیمش توانستند ژنوم کامل این نئاندرتال را با استخراج DNA تورین سه بار از ریشه یکی از مولرهای او توالی یابی کنند.

نتایج نشان می دهد که این بقایای متعلق به یک نئاندرتال نر از دودمان ناشناخته است. تورین همچنین دارای “هموزیگوسیتی ژنتیکی” بالایی است که معمولاً نشان دهنده همخونی در چند نسل اخیر است.

نتایج آن مطالعه روز چهارشنبه در مجله Tuberculosis Genomics منتشر شد.

هموزیگوسیتی ژنتیکی وضعیتی است که در آن فرد یک نسخه مشابه از یک ژن را از هر دو والدین به ارث می برد.

نکته دیگر این است که محققان هیچ نشانه ای از اختلاط نئاندرتال ها با انسان های هوشمند یا انسان های مدرن پیدا نکرده اند.

تیم تحقیقاتی با استفاده از روش‌های متعددی مانند تاریخ‌گذاری رادیوکربن و زمین‌شناسی غار مشخص کردند که تورین بین 52000 تا 42000 سال پیش مرده است.

اما شواهدی که در سال 2023 کشف شد نشان می‌دهد مرگ او ممکن است نزدیک به 42000 سال پیش بوده باشد و تورین را به یکی از آخرین نئاندرتال‌ها تبدیل کند.

به نظر می رسد این تحقیق نظریه ارائه شده توسط اسلیماک در حدود 20 سال پیش را تایید می کند. او متوجه تفاوت‌هایی بین ابزارهای سنگی یافت شده در غار و سایر مکان‌های باستان‌شناسی شد.

اسلیماک با اشاره به این مشکل این نظریه را مطرح می کند که تورین و بستگانش از دیگر نئاندرتال ها جدا شده اند.

اکنون DNA تورینو شواهد جدیدی برای حمایت از نظریه اسلیماک ارائه کرده است.

انزوای این گروه نئاندرتال، درک چگونگی انقراض انسان های اولیه و در نهایت جایگزین شدن با انسان های مدرن را پیچیده می کند.

پیش از این کشف، دانشمندان بر این باور بودند که نئاندرتال ها با ورود حکیم ها به اروپا بین 40 تا 45 هزار سال پیش از صحنه تاریخ حذف شدند.

اعتقاد بر این است که نئاندرتال ها بخشی از یک جمعیت واحد و ژنتیکی همگن بوده اند که در سراسر اسپانیا، فرانسه، کرواسی، بلژیک و آلمان پراکنده شده اند.

این نظریه برای سال ها پذیرفته شد، اما مطالعه بقایای تورین این روایت را زیر سوال برد.

همه چیز در مورد بزرگترین انقراض بشر و درک ما از این روند شگفت انگیز که به بقای انسان های باهوش به عنوان تنها بازماندگان بشریت انجامید، باید دوباره بررسی شود.