خزنده مشهوریی که زمان ناصرالدین‌شاه به دنیا آمده، پدر شد!
حدود 130 سال پیش، زمانی که ناصرالدین شاه هنوز بر ایران حکومت می کرد، یک خزنده کوچک سبز رنگ خالدار با پشتی خاردار در جزیره کوچکی در نیوزلند بیرون آمد. جانوری که هنوز زنده و سالم است!
به گزارش فرادید، این تواتارا (مارمولک دماغ پل)، خزنده منحصر به فرد و کمیاب بومی نیوزلند، از لانه خود در کف جنگل بیرون آمد و به طور معجزه آسایی خود را از دسترس پرندگان، موش ها و ولگردهای بالغ خود پنهان کرد. دو برابر می شود تا به اندازه کامل بالغ خود برسند (در سن 35 سالگی وزن این حیوانات تقریباً یک کیلوگرم و طول آنها نیم متر است).
سپس این حیوان برای چند دهه بعد در جزیره استیونز در انتهای شمالی جزیره جنوبی پرسه می‌زد، شب‌ها شکار می‌کرد و روزها آب می‌خورد تا اینکه در حدود 80 سالگی به زندگی خود در طبیعت پایان داد و در سال 1970 به موزه منتقل شد. در آن ها به اینورکارگیل، جنوبی ترین شهر کشور نقل مکان کردند تا زندگی جدیدی را با نام «هنری» آغاز کنند.
تواتارا یک گونه ارزشمند برای مائوری است
اکنون اعتقاد بر این است که هنری بین 110 تا 130 سال سن دارد و احتمالاً او را مسن ترین تواتارای زنده جهان و قدیمی ترین تواتارای زنده در نیوزیلند می کند.
نیوزلند مار یا لاک پشت بومی ندارد و بیشتر 150 خزنده آن انواع مختلفی از مارمولک ها هستند. اما در حالی که تواتارا (بزرگترین خزنده نیوزلند) ممکن است شبیه یک مارمولک به نظر برسد، اما یک مارمولک نیست، بلکه تنها بازمانده از راسته خزندگان باستانی Sphenodontia است که همزمان با دایناسورها در 225 میلیون سال پیش زندگی می کردند.
این گونه در زبان مائوری تائونگا (به معنی گرانبها) نامیده می شود و جایگاه ویژه ای در قلب نیوزلندی ها دارد و روی سکه ها، تمبرها و کتاب های کودکان و کارتون ها دیده می شود.
این خزندگان مدت هاست که دانشمندان را مجذوب خود کرده اند. آنها یک چشم جداری یا “سوم” در بالای سر خود دارند که نور را تشخیص می دهد. رشد این خزندگان جزو کندترین خزندگان در حال رشد در جهان است.
نوزادان این گونه در 16 ماهگی از تخم بیرون می آیند، حتی پس از 100 سال تولید مثل می کنند و تا 200 سال عمر می کنند. تواتارا که زمانی در نیوزلند فراوان بود، اکنون در جزایر پراکنده در سواحل که شکارچیان معروف آنها ناپدید شده اند، زنده می ماند.
برخی از تواتاری ها، مانند هنری، در زیستگاه های پیشرفته زندگی می کنند که در آن محیط، رژیم غذایی و سلامت آنها به دقت کنترل می شود.
کارولین داسن، افسر گونه در شورای شهر اینورکارگیل، با احتیاط از میان درختان و گیاهان خزه‌دار در محوطه جدید تواتارا در فضای باز در پناهگاه حیوانات کوئینز پارک قدم می‌زند. این مرکز شبیه زیستگاه طبیعی تواتارا ساخته شده است و تنها نمونه از نوع خود در نیوزلند است. داسن می‌گوید: «ما باید واقعا مراقب جایی که ایستاده‌ایم باشیم، برخی از تواتاری‌ها دوست دارند در کنده‌ها زندگی کنند.
هنری و میلدرد با هم در یکی از لانه هایشان وقت می گذرانند
داسن یک درب بتونی بزرگ را از یک لانه مصنوعی بلند می کند. تواتارا داخلش هست اما هنری نیست. نام او لوسی است، یک زن 70 ساله، یا بهتر است بگوییم یکی از دو همسر هنری! داوسون و در را به لانه خالی دیگری باز می کند، می گوید: «وقتی برای اولین بار کار با تواتارا را شروع کردم، فکر می کردم کسل کننده هستند تا اینکه به یکی غذا دادم و از سرعت خوردن آن شگفت زده شدم. آنها مانند ماشین های کشتار غذا می خورند.
هنری که از این اضطراب دلسرد نشده و آسوده شده است، هنوز در کنار میلدرد، همسر هفتاد ساله دیگرش دراز کشیده است.
در ماه های سردتر، تواتارا به آرامی حرکت می کنند و به ندرت تغذیه می کنند، اما در تابستان برای شکار و آفتاب گرفتن بیرون می آیند.
داوسون با احتیاط هنری را بلند می کند و او را روی یک کنده چوبی در همان نزدیکی می گذارد، “عجب شگفت انگیزی نیست؟”
کارولین داوسون با هنری
پوست این خزنده باستانی به رنگ کف جنگلی خالدار است. از بالای سر پهن و قوی او تا نوک دمش ردیفی از خوشه های مرواریدی کشیده شده است. چشمان سیاه و درشت او مانند سنگ های آتشفشانی براق است و با سر بالا، مانند همنام پادشاهش، هنری هشتم، شاهانه به نظر می رسد.
هنری توجه چندانی به بازدیدکنندگانش نمی‌کند و با دیدن آفتاب اواخر بعد از ظهر که از میان درختان و هوای سرد می‌نگرد، تصمیم می‌گیرد به لانه گرم خود بازگردد.
هنری همیشه آنقدر فروتن نبود (به مدت 17 سال)، اما آنقدر عصبانی بود که مجبور شد کاملاً از تواتارای دیگر جدا شود. او علاقه ای به رابطه جنسی نداشت و وقتی 40 سال پیش نگهبانانش سعی کردند او را با میلدرد جفت کنند، او دو بار دم میلدرد را گاز گرفت.
در سال 2007، برداشتن تومور سرطانی از اندام تناسلی او همه چیز از جمله شخصیت و میل جنسی او را تغییر داد. سال بعد، هنری هنگامی که برای اولین بار در سن 111 سالگی پدر شد، تیتر اخبار بین المللی شد.
تأسیسات Invercargill برای شبیه به زیستگاه طبیعی تواتارا ساخته شده است و تنها نمونه از نوع خود در نیوزلند است.
در ژوئن، یک سال پس از پنهان شدن از مردم، هنری و 16 تواتاری دیگر به محوطه جدید خود منتقل شدند. مهمانی خانه جدید هنری 2000 مهمان داشت که ساعت ها در صف ایستاده بودند تا نگاهی اجمالی به او داشته باشند.
داسن به هانری شب بخیر می گوید و در را پشت سر او قفل می کند و می گوید: “همه تواتارا را دوست دارند و البته هنری یک فرد خارق العاده است.”
