صدای جاودانه‌ای از گلویی که دیگر نمی‌خواند
فرامرز رستمی» هنرمند و پیشکسوت موسیقی خراسان شمالی که از جملهگنجینه‌های موسیقی مقامی استان به شمار می‌رفت، روز گذشته (دوشنبه) در سن ۸۱سالگی دار فانی را وداع گفت.
به گزارش ایرنا، بدون تردید تک نوازی و دوتار نوازی کم نظیرش او را از سایر هنرمندانهم نسلش متمایز کرد و اجراهای متعددش نشان از موفقیت او در این عرصه داشت.
وی از سنین کودکی همراه پدرش در مزارع کشاورزی به تمرین دوتار نوازی رو آورد و باخود عهد بست آن را در روح خود بدمد، با وجود زندگی پرمشغله و کار پرزحمت وطاقت فرسای کشاورزی با انگیزه و علاقه فراوان چراغ موسیقی را در درونش پرورشداد.
رستمی هر روز با طلوع آفتاب در کنج خانه کاهگلی روستایی دوتار خود را به دست میگرفت و نوای ساز موسیقی اش در کل روستا می‌پیچید، با نواختن سازش دیگر صداییاز چوپان گوسفندان و پاس سگ به گوش نمی رسید، گویی همه را غرق در دنیایموسیقی کرده بود.
هر روز بیشتر از دیروز، ساز زدن برایش لذت بخش‌تر می‌شد، نمی دانست به طور دقیقچند ساعت را برای نوازندگی سپری می‌کند، دیگر نواختن ساز برایش تمرین نبود بلکهبخش مهمی از زندگی وی شده بود و با موسیقی زندگی می کرد.
پستی و بلندی های زندگی را در موسیقی پیدا کرد، کار به همراه عشق و علاقه با همدرآمیخته بود، سگ نگهبان خانه هر روز بر پله سیمانی حیاط روستایی حلقه می زد و بانواختن ساز وی به یک گوشه خیره و آرام می گرفت، گل های زیبای باغچه حیاتشاداب تر از هر روز به چشم می خورد و دیگر هیچ علف هرزه ای در آن نمی‌روید، آنجابود که فهمید در هر قطعه از موسیقی چه شوری نهفته است.
بیش از ۶۰ سال موسیقی را با پشتکار فراوان دنبال کرد و سازهایش همراه با هنرنماییخاصی از عرفان بود، طوری در این راه گام نهاد که اجازه نداد هیچ‌گاه مورد بی مهریقرار گیرد.
آری نخواست با بی مهری، هنر و راهش برای نسل های آینده در سکوت غرق شود،معتقد بود باید علاقه مندان ادامه دهنده این هنر اصیل در این خطه باشند، همین ازوی یک هنرمند واقعی با آوازه و شهره بلند ساخت.
چرخ زندگی را با این هنر اصیل گره زد با بزرگان هنر و موسیقی همنشین شد، گرمی وراحتی آنان را در زندگی خود پرورش داد، بسیاری تشنه ساز موسیقی اش شدند و ازکنار هم بودن با بزرگان لذت می برد و از تجربه‌های آنان استفاده می کرد و سرلوحهزندگی خودش قرار دارد.
اگرچه موسیقی در خانواده فرامرز میراثی نبود و به واسطه علاقه ای که به موسیقیداشت در این وادی گام نهاد، اما به خوبی حضور بخشی ها را درک و از محضر «حسنبخشی، علی بابا رستمی، سلطان رضا بخشی(ولی نژاد)» بهره برد و شاگردان بزرگی راهم چون «مظفر حمیدی و علی محمد شریف» که نسل دومی هستند و در محضر ایناستاد بزرگ شده و موسیقی و گروه نوازی را فرا گرفته اند، تربیت کرد.
او نخستین فردی بود که بخشی ها را گردهم جمع می کرد و نه تنها به آن ها شعر کهمحتوا و بن مایه موسیقی یاد می داد بلکه از آن جایی که بسیاری از آن ها سوادنداشتند، برای آن ها می خواند تا حفظ شوند.
از دیگر ویژگی های این بزرگ مرد موسیقی مقامی استان، جمع کردن بخشی ها باسبک، لحن و صدای متفاوت کنار هم و شکل دادن کارگروهی بود.
این خنیاگر موسیقی مقامی اگرچه به شکل آکادمیک موسیقی را فرا نگرفته بود اما بهواسطه توانایی فوق العاده اش علاقه مندان به این هنر را دور او جمع می شدند و بهشکل گروهی می نواختند.
خانه او مکتب‌خانه بخشی‌های بجنورد و محفلی برای بسیاری از بخشی‌ها همچون«مختار زنبیل باف و سهراب محمدی» بود.
مردی از نسل و تبار لولوچی‌ها که چاووش خوانی، مداحی و نوحه سرایی و سرودنشعر و موسیقی مقامی را با هم داشت، در کنار این ویژگی منحصر به فرد، مناسبخوانی و متناسب خوانی ویژگی خاص خنیاگر موسیقی مقامی استان بود که به شدتروی آن تاکید داشت.
علاقه مندان سال ها در محافل، مجالس و همایش های مختلف به تماشای هنرشنشستند، بی قضاوت تماشا و تحسین اش کردند، شوق اشتیاق علاقه مندان برایاجرایش در چشمانش حلقه می زد، زمان اجرا فرا رسید سالن تاریک و سکوت همه جارا فرا گرفت فقط صدای تشویق ها در آغاز و پایان سکوت سالن را شکست.
در طول عمر خود خاطراتی را برای هنرمندان استان رقم زد که فقط قاب خوب بودنوی در دل دیگران ماندگار شد و ثابت کرد عشق به هنر سن و سال و حد و مرز نمیشناسد.
فرامرز رستمی، دارای درجه یک هنری در بخش ترانه خوانی و دارنده کسب افتخاراتهنری اش بود، خواننده، نوازنده دوتار و پیشکسوت و از بزرگان عرصه هنر خراسانشمالی است.
این هنرمند بجنوردی سال گذشته در شانزدهمین جشنواره ملی موسیقی نواحی ایراندر بخش «ترانه خوانی» موفق به دریافت درجه یک هنری شد.
پیکر این هنرمند فقید ساعت ۱۰ صبح چهارشنبه از خانه هنری اش، تالار گلشن بجنوردروی دستان مردم تشییع و در قطعه نام آوران جاوید آرام می گیرد.
موسیقی مقامی خراسان شمالی با توجه به حضور قبایل و طوایف مختلف از فرهنگموسیقیایی بسیار غنی برخوردار است که می‌توان آن را به سه بخش کردی کرمانجی،ترکی و ترکمنی تقسیم کرد.
