سکوی ۲: خیانت به میراث گذشته
فیلم «پلتفرم ۲ (The Platform 2)» با وعده ادامه ماجراجویی هیجان‌انگیز و تاریک قسمت اول به سینما آمد. اما این دنباله به جای آنکه بر موفقیت قسمت نخست بیافزاید، به شکلی ناامید کننده از آن فاصله گرفت. با داستانی که نتوانست به عمق و پیچیدگی نسخه اول برسد و پایانی که امید را به یأس تبدیل کرد، «پلتفرم ۲» نه تنها نتوانست به عنوان یک اثر مستقل بدرخشد، بلکه به میراث درخشان قسمت اول نیز لطمه زد.
در این مقاله از مجله اکالا به شما توضیح می‌دهیم که که چگونه یک صحنه، به جای تکرار شکوه و عظمت صحنه پایانی قسمت اول، آن را به کلی زیر پا گذاشته و به یکی از نقاط ضعف اصلی دنباله تبدیل شده است، با همراه باشید.
معرفی فیلم پلتفرم ۲ (The Platform 2)
سال تولید: ۲۰۲۴کارگردان: گالدر گازتلو-اوروتیانویسنده: دیوید دسولا، گالدر گازتلو-اوروتیا، اگویتز مورنوبازیگران: میلنا اسمیت، هویک کوچکریان، ناتالیا تناژانر: ترسناک، علمی تخیلی، هیجان انگیزامتیاز (IMDB): ۵.۰مدت زمان فیلم: ۱ ساعت و ۳۹ دقیقهگروه سنی: TV-MA
داستان
یک پلتفرم طبقاتی با ۳۳۳ طبقه و یک بالابر غذا، یک مرکز بازپروری خیالی برای ساختن جامعه‌ای عادل و برابر است. اما سرپیچی ساکنانش از قوانین و قدرت‌طلبی یک فرد که خود را رهبر می‌خواند، منجر به هرج و مرج و خشونت بی‌رحمانه میان آن‌ها می‌شود.
این فیلم ما را به سفری تاریک و هیجان‌انگیز می‌برد، جایی که ترس به سراغمان می‌آید. با تماشای آن، به مسئولیت اجتماعی خود فکر می‌کنیم و با محدودیت‌های همدلی‌مان روبه‌رو می‌شویم.
ژانر وحشت همواره به عنوان ابزاری برای طرح مسائل اجتماعی مورد استفاده قرار گرفته است. فیلمسازان با بهره‌گیری از ترس، تلاش می‌کنند تا واقعیت‌های تلخ جامعه را به تصویر بکشند. بسیاری از آثار در این ژانر، فراتر از صحنه‌های خونین و ترسناک، به دنبال انتقال مفاهیم عمیق‌تری هستند. فیلم «پلتفرم» یکی از درخشان‌ترین نمونه‌های این دست آثار است.
این فیلم اسپانیایی با روایتی خلاقانه و استعاره‌ای قوی، مخاطبان را به دنیایی تاریک و عجیب می‌برد. داستان برج غول‌پیکر و پلتفرم غذایی، نمادی از نابرابری و سلطه قدرت بر ضعیف است. موفقیت چشمگیر قسمت اول، باعث شد تا سازندگان برای ساخت دنباله‌ای بر آن اقدام کنند.
«پلتفرم ۲» مخاطب را بار دیگر به آن برج هولناک می‌کشاند و تلاش می‌کند تا همان جو و هیجانی را که نسخه اول به ارمغان آورده بود، تکرار کند. اما این بار، به نظر می‌رسد که فیلم در تلاش برای تکرار موفقیت نسخه اول کمی زیاده‌روی کرده است.
پایان‌بندی قدرتمند فیلم اول، یکی از نقاط قوت آن بود. اما تلاش برای ساختن پایانی مشابه در قسمت دوم، نه تنها نتوانسته به همان اندازه تاثیرگذار باشد، بلکه ارزش روایت کلی داستان را نیز زیر سوال برده است. به نظر می‌رسد که فیلم در تلاش برای حفظ شباهت به نسخه اول، نتوانسته ایده‌های جدیدی را ارائه دهد و در نتیجه، به هر دو فیلم آسیب زده است.
«پلتفرم ۲» پیام فیلم اول را تغییر می‌دهد.
اگرچه «پلتفرم ۲» تغییراتی در شخصیت‌ها و روایت ایجاد می‌کند، اما همچون پیشینیان خود، در نشان دادن وضعیت وحشتناکی که شخصیت اصلی ما خود را در آن یافته است، بسیار موفق است.
«پلتفرم» داستان گورنگ (ایوان مسگو) را دنبال می‌کرد، مردی که خود را به “مرکز خودمدیریتی عمودی” محکوم کرده بود، جایی که دو زندانی در هر طبقه قرار می‌گیرند و تنها منبع غذایی آن‌ها یک سکو یا “پلتفرم” بود که پر از غذاهای متنوع، اما اغلب فاسد بود. بدون اینکه کسی نظارت کند که دیگران چقدر می‌خورند، مقدار غذا کاهش پیدا می‌کرد و این باعث ایجاد رقابت شدید و بی‌رحمانه‌ای بین زندانیان می‌شد.
این فیلم، تصویری تلخ و تکان‌دهنده از سوءاستفاده قدرتمندان از کمبود منابع و تحریک درگیری میان افراد بی‌قدرت ارائه می‌دهد. قسمت اول با پایان امیدوارکننده‌ای همراه بود که در آن، گورنگ با فداکاری جان خود، کودکی را از آن شرایط هولناک نجات داد.
این پایان تلخ و شیرین، به روایتی حماسی و تاثیرگذار پایان می‌داد. اکنون، در قسمت دوم، پرمپان تلاش می‌کند تا میراث گورنگ را ادامه دهد و به مبارزه با این سیستم ظالمانه بپردازد.
بیشتر بخوانید: نقد و بررسی قسمت چهارم مینی‌سریال The Penguin
این زن در طول اقامت اجباری‌اش در پلتفرم، تجربه‌های بسیار تلخ‌تری نسبت به گورنگ دارد. او با رهبران ظالم و افرادی بی‌رحم روبرو می‌شود و تمام تلاشش را برای یافتن راهی برای رهایی از این وضعیت ناگوار می‌کند. در پایان فیلم، او موفق می‌شود کودکی دیگر را نجات دهد و مانند گورنگ، جان خود را فدا می‌کند تا آینده‌ای بهتر برای آن کودک رقم بخورد.
اما این پایان خوش، تنها یک لحظه کوتاه است؛ چرا که صحنه‌های پایانی نشان می‌دهند این چرخه تکرار و فداکاری، بارها و بارها در این مکان رخ داده است.
پایان فیلم او را در حال کشف کودک دیگری نشان می‌دهد و مشابه گورنگ، خود را برای اطمینان از ایمنی او فدا می‌کند، لحظه‌ای شیرین که نماد امید برای نسل‌های آینده است – تا زمانی که صحنه‌ای نشان دهد که این اتفاق بارها و بارها قبلاً رخ داده است.
پس از فداکاری شجاعانه او، شاهد تکرار مکرر این صحنه با شخصیت‌های دیگری هستیم که برای نجات کودکان در برج، رنج‌ها را به جان می‌خرند. اگرچه فداکاری یک بار زیبا و ارزشمند است، اما تکرار بیش از حد آن نه تنها شخصیت‌پردازی اصلی را تحت‌الشعاع قرار می‌دهد، بلکه ارزش و تأثیرگذاری این عمل شجاعانه را نیز کاهش می‌دهد.
در واقع، این فداکاری‌های متعدد نشان می‌دهد که اقدامات اولیه قهرمانان، به ویژه گورنگ، تأثیر پایانی چندانی نداشته است. هدف اصلی او، یعنی ایجاد تغییر در کسانی که برج را کنترل می‌کنند، با وجود این فداکاری‌ها محقق نشده و این نشان از بیهودگی چنین اقداماتی دارد.
بیشتر بخوانید: معرفی و بررسی مینی‌سریال ترسناک کره‌ای Strangers from Hell؛ جهنم در خانه جدید
این صحنه نشان می‌دهد که این پایان‌ها در سطح کلان بی‌ثمر بودند؛ و به جای افزودن بر اوج هیجان فیلم اصلی، تنها سبب شد که هر دو پایان حس ناامیدی بیشتری بر جای بگذارند.
فیلم «پلتفرم ۲» با وجود پایان نسبتاً ناامیدکننده، همچنان در نشان دادن چالش‌های عمیق اجتماعی موفق عمل می‌کند. این فیلم به طرز مؤثری نشان می‌دهد که چگونه قدرت حاکم ( در این مورد، ناظران برج)، با ایجاد تفرقه و تضاد بین افراد تحت سلطه، آن‌ها را از پرسشگری و مبارزه برای تغییر باز می‌دارد. این رویکردی است که متأسفانه در بسیاری از جوامع امروزی نیز مشاهده می‌شود.
با این حال، نمی‌توان از این واقعیت چشم‌پوشی کرد که پایان فیلم، دستاوردهای شخصیت‌های اصلی را تا حدودی بی‌اثر جلوه می‌دهد. این پایان، به جای ایجاد امید به تغییر، حس یأس و ناامیدی را در مخاطب تقویت می‌کند.
فیلم «پلتفرم ۲» با وجود پایان نسبتاً ناامیدکننده، همچنان در نشان دادن چالش‌های عمیق اجتماعی موفق عمل می‌کند. این فیلم به طرز مؤثری نشان می‌دهد که چگونه قدرت حاکم (در این مورد، ناظران برج)، با ایجاد تفرقه و تضاد بین افراد تحت سلطه، آن‌ها را از پرسشگری و مبارزه برای تغییر باز می‌دارد؛ یک تاکتیک وحشتناک که متاسفانه در بسیاری از جوامع امروزی مشاهده می‌شود.
با این حال، نمی‌توان از این واقعیت چشم‌پوشی کرد که پایان فیلم، دستاوردهای شخصیت‌های اصلی را تا حدودی بی‌اثر جلوه می‌دهد. این پایان، به جای ایجاد امید به تغییر، حس یأس و ناامیدی را در مخاطب تقویت می‌کند.
«پلتفرم ۲» به شدت نیازمند پایانی بهتر است
شخصیت‌های اصلی در هر دو قسمت این مجموعه، پس از گذراندن رنج‌های فراوان، تصمیم به فداکاری برای هدفی بزرگ‌تر می‌گیرند، اما صحنه پایانی نشان می‌دهد که این فداکاری‌ها بی‌اثر بوده‌اند. پیش از این، افرادی در «پلتفرم» برای نجات کودکان جان خود را فدا کرده‌اند و بدون شک این کار توسط افراد دیگری هم تکرار خواهد شد، اما هیچ‌یک نتوانسته‌اند تغییرات چشمگیری ایجاد کنند که به آن امید داشتند.
تکرار این الگو، یعنی فداکاری‌های بی‌ثمر، نه تنها ارزش این اعمال شجاعانه را زیر سوال می‌برد، بلکه امید به تغییر را نیز از بین می‌برد. این پایان، سرنوشت تلخ و ناامیدکننده‌ای برای شخصیت‌هایی رقم می‌زند که تماشاگران در طول فیلم با آن‌ها همراه بوده‌اند. در تلاش برای بازآفرینی جذابیت نسخه اصلی، «پلتفرم ۲» به عناصر اساسی که هر دو فیلم را به اثری خاص تبدیل کرده بودند، آسیب رسانده است.
در این مقاله از مجله فرهنگ و هنر اکالا، به شما توضیح دادیم که چگونه یک صحنه از The Platform 2 چیزی که نسخه اول را اینقدر عالی کرده بود، از بین می‌برد. آیا با دیدگاه ما موافقید؟ نظرات خود را با ما به اشتراک بگذارید.
منبع: Collider
من سورین صیادی هستم و از بچگی تقریباً تمام وقت آزادم را صرف دیدن فیلم و سریال (و گاهاً انیمه) کردم! بیشتر به ژانرهای اکشن، جنایی و هیجان‌انگیز علاقه دارم، اما ژانرهای دیگر را هم دنبال می‌کنم.
خیلی خوشحالم که می‌توانم این لذت بزرگ از زندگی را با دیگران به اشتراک بگذارم و فیلم و سریال‌های مورد علاقه‌ام را به شما معرفی کنم.
