۵ دریاچه‌ی وحشتناک جهان؛ از میان امواج رادیواکتیو تا آرامستانی بر آب
راهنماتو-چه چیزهایی در اعماق تاریک و عمیق دریاچه‌های جهان وجود دارد؟ اگر تا به حال یکی از ویدئوهای وایرالی تیک‌تاکر معروف ژئو راترفورت را دیده باشید، احتمالاً به این نتیجه رسیده‌اید که دریاچه‌ها پدیده‌های طبیعی ترسناکی هستند.
به گزارش راهنماتو، راترفورد می‌گوید: «دریاچه‌ها چیزهایی را در خود نگه می‌دارند که رودخانه‌ها و سایر منابع آبی نگه نمی‌دارند.» او می‌افزاید: «آن‌ها مثل مخازن تاریخی هستند، بنابراین ما می‌بینیم که لاشه‌های کشتی و حتی اجسادی که برای مدت طولانی سالم مانده‌اند، در آن‌ها یافت می‌شوند.»
راترفورد به جای دنبال کردن ارواح و هیولاهای دریاچه‌ای، به بررسی دریاچه‌هایی می‌پردازد که توسط مواد شیمیایی سمی، عجایب زمین‌شناسی، یا اجساد سالم‌مانده نفرین شده‌اند. او می‌گوید: «دنیای طبیعی به خودی خود ترسناک است.»
با توجه به نزدیک بودن هالووین که در آن ماورالطبیعه جشن گرفته می‌شود، نشنال جئوگرافی از راترفورد خواسته است تا 5مورد از ترسناک‌ترین دریاچه‌های جهان و علت ترسناکی آن‌ها را شرح دهد:
۱. دریاچه بایکال، سیبری، روسیه
دریاچه مورد علاقه من در تمام زمان‌ها دریاچه بایکال است که واقعاً عجیب‌ترین دریاچه روی کره زمین است. بایکال، قدیمی‌ترین دریاچه جهان و عمیق‌ترین دریاچه آب شیرین جهان است. در مورد دریاچه‌ای صحبت می‌کنم که در عمیق‌ترین نقطه خود بیش از یک مایل عمق دارد. این دریاچه بسیار، بسیار عمیق‌تر از هر دریاچه دیگری است و واقعاً شگفت‌انگیز است که برای مدت طولانی تا این حد عمیق باقی مانده است. [دریاچه‌ها تمایل دارند با گذشت زمان کم‌عمق‌تر شوند.]
بیش از ۳۰۰ رودخانه به دریاچه بایکال می‌ریزند، و با این حال این دریاچه زیر رسوبات خود دفن نشده است. این به این دلیل است که بر روی یک دره گسل قرار دارد که در حال جدا شدن است و تمام این رسوبات به داخل زمین کشیده می‌شوند. بستر واقعی دره گسل که این دریاچه را در خود دارد، احتمالاً یکی از عمیق‌ترین بسترهای جهان است.
۲. دریاچه وستوک، قطب جنوب
این دریاچه در زیر دو مایل یخ قرار دارد. این دریاچه مکانی شگفت‌انگیز است. این دریاچه، یک دریاچه آب شیرین است که از ترکیبی از فشار یخ و احتمالاً مقداری هیدرات گازی یا فعالیت‌های زمین‌گرمایی در اعماق حاصل شده است.
دانشمندان روسی به مدت بیش از ۲۰ سال تلاش کردند تا با سوراخ کردن یخ به آب دریاچه برسند. روس‌ها به سختی توانستند به درستی به دریاچه دسترسی پیدا کنند؛ زیرا وقتی یخ را سوراخ می‌کنند تا به دریاچه برسند، آب به سوراخ برمی‌گردد و یخ می‌بندد. به نظرم این دریاچه خیلی عجیب و غریب و شگفت‌آور است.
۳. دریاچه ناترون، تانزانیا
ترکیب شیمیایی دریاچه واقعاً شگفت‌انگیز است: این دریاچه هر موجودی که داخلش میفتد را درست به همان سبک و سیاقی که مصری‌های باستان اجساد را خشک و مومیایی می‌کردند، خشک و مومیایی می‌کند.
مصریان باستان از ناترون [برای مومیایی کردن] استفاده می‌کردند—و این دریاچه اساساً یک استخر ناترون نمکی است. ناترون باز و مخالف اسید است. این دریاچه به دلیل نزدیکی به یک آتشفشان یک ترکیب خاص گدازه‌ای دارد که به شیمی عجیب و غریب آن اضافه می‌کند.
اما این دریاچه خالی از موجود زنده نیست. میلیون‌ها فلامینگوی کوچک به این دریاچه می‌آیند تا جفت‌گیری کنند و جلبک بخورند.
۴. دریاچه کاراچای، روسیه
این دریاچه یکی از آلوده‌ترین نقاط روی زمین است. این دریاچه در نزدیکی یک کارخانه فراوری اورانیوم با عادت بد ریختن تمام مواد رادیواکتیو خود به این دریاچه، قرار داشت. تاریخچه کارخانه و منطقه واقعاً شگفت‌انگیز است زیرا همه چیز بسیار رادیواکتیو شده است. این دریاچه یکی از رادیواکتیوترین مکان‌های جهان تصور می‌شد. اما به تدریج خشک شد و تمام رسوبات دریاچه شروع به پراکنده شدن و آلوده کردن روستاها و مردم محلی کردند.
این دریاچه دیگر وجود ندارد زیرا مجبور شدند که آن را با بلوک‌های بتنی پر و مهر و موم کنند تا از شدت خطر آن کمک کنند.
۵. دریاچه سوپریور، ایالات متحده
دریاچه سوپریور، به دلیل طوفان‌های فصلی دیرهنگامش، با سایر دریاچه‌های بزرگ فرق دارد. در نوامبر، شاهد طوفان‌های دیوانه‌کننده و بارش‌های سنگین برف هستیم که باعث می‌شود کشتی‌ها زیر سطح دریاچه ناپدید شوند. معروف‌ترین آن‌ها کشتی ادموند فیتزجرالد، معروف‌ترین کشتی غرق‌شده در دریاچه‌های بزرگ است. با اینکه این کشتی تنها 500فوت زیر سطح است، کسی اجازه بازدید از آن را ندارد زیرا ممکن است گورستان کسانی باشد که در آنجا مرده‌اند.
کشتی‌های غرق‌شده دیگری مانند لاشه کشتی اس‌اس کملوپس (در سال 1924 ساخته شد) نیز وجود دارند که در سواحل جزیره آیل رویال در میشیگان آمریکا ناپدید شد. این کشتی به ساحل سنگی برخورد کرد و غرق شد، و مدت‌ها بعد خدمه آن در امتداد ساحل جزیره پیدا شدند که همگی‌شان از سرما مرده بودند. در سال ۱۹۷۷، ما توانستیم لاشه کشتی را پیدا کنیم و از آن موقع شروع به کاوش کردیم. آنجا بود که توانستیم جسد شناور «اولد وایتی» را در اتاق گرمایشی کشتی کملوپس پیدا کنیم. به نظر می‌رسد که به دلیل جریان‌هایی که به واسطه پارو زدن با پاهایتان ایجاد می‌شود، این جسد دارد شما را همه جا دنبال می‌کند.
