همه چیز در مورد Su-35 ؛ جنگنده سوخوی چند منظوره روسی که ایران می خواهد بخرد

بر اساس گزارش کی یف پست، مجوز روسیه به ایران که اجازه ساخت ۷۲ فروند Su-۳۵ و تعداد نامعلومی Su-۳۰ را می‌دهد، در جریان نشست بریکس که از ۲۲ تا ۲۴ اکتبر در کازان روسیه برگزار شد، نهایی شد.

سوخو-۳۰ و سوخو-۳۵، دو تا از پیشرفته‌ترین جنگنده‌های چندمنظوره روسیه هستند که توسط ناتو به‌عنوان جنگنده فلانکر (Flanker) نیز تعیین شده است. آنها ویژگی‌های مشترک زیادی دارند، اما تفاوت‌های کلیدی دارند که برای ماموریت‌های مختلف مناسب است.

سوخو-۳۰ یک جنگنده دو سرنشین، دوربرد و چند منظوره است که آن را برای انواع وظایف رزمی از جمله منع هوا به هوا و ماموریت‌های جنگی در هر شرایط جوی مناسب می‌کند.

سوخو-۳۵، که خود توسعه یافته مذل سوخو-۳۰ است، با استفاده از موتور‌های قوی‌تر، سیستم‌های مقابله‌ای الکترونیکی پیشرفته‌تر، و سیستم‌های هوایی پیشرفته‌تر، هواپیما را با تشخیص دوربرد، اکتساب و ردیابی چندین هدف بسیار قابل مانور می‌کند.

در ادامه این مطلب می خواهیم شما را بیشتر با جنگنده روسی سوخو ۳۵ (Su-35) آشنا کنیم.

Su-35 یک نسخه بسیار پیشرفته از Su-27 است که تغییرات بسیار گسترده ای نسبت به نسخه قبلی دارد. توسعه این جنگنده چند منظوره در اوایل دهه ۱۹۸۰ آغاز شد و اولین پرواز آن در سال ۱۹۸۸ رخ داد جایی که هنوز با نام Su-27M شناخته می شد. این مدل به عنوان یک سوخو ۲۷ بسیار چابک عرضه شد که برای برتری هوایی طراحی شده بود اما توانایی های قابل توجهی در زمینه نبرد هوا به زمین نیز داشت. تغییرات قابل توجهی در زمینه موتورها، آیرودینامیک، سیستم آویونیک و روش های ساخت ایجاد شده و در ادامه طراحی آن به طور کلی تغییر کرد و به Su-35 تغییر نام داد. سوخو ۳۵ یک جنگنده منظوره با عنوان نسل ۴++ است که ناتو آن را با نام Flanker-E یا Super Flanker می شناسد.

این جنگنده به عنوان جایگزینی برای جنگنده های Su-27 و MiG-29 معرفی شده بود. تولید اولیه Su-27M در سال ۱۹۸۸ آغاز شد و بعدها با طراحی جدید و نام سوخو ۳۵ ساخته شد. اما تنها ۱۲ فروند از این هواپیما برای نیروی هوایی روسیه تکمیل شد و در نهایت تولید آن در سال ۱۹۹۵ متوقف شد. نسخه های بهبود یافته ای از Su-35 مانند Su-35BM و Su-35UB نیز ساخته شد اما تنها نمونه Su-35S که در سال ۲۰۰۸ اولین پروازش را به ثبت رساند به نسخه اصلی این جنگنده روسی تبدیل شد. بر اساس برخی گزارش ها، تا سال ۲۰۱۷ بیش از ۶۸ فروند Su-35S در نیروی هوایی روسیه فعال بوده اند. در سال ۲۰۱۵ چین ۲۴ فروند از این جنگنده چند منظوره را سفارش داده و به اولین مشتری خارجی آن تبدیل شد. اولین ۴ فروند سوخوی ۳۵ روسی در سال ۲۰۱۶ تحویل چین شد و سال بعد نیز ۱۴ فروند دیگر تحویل داده شد.

سال ۲۰۱۷ بود که اندونزی نیز سفارش ۱۱ فروند از این جنگنده را به روسیه داد هر چند مدتی بعد این قرارداد فسخ شد. کارشناسان نظامی از عبارت ۴++ برای اشاره به نسل جنگنده روسی Su-35 استفاده می کنند. اگر چه در اصل این جنگنده نسخه روزآمدسازی شده Su-27 است که اولین پروازش را در سال ۱۹۷۷ انجام داده بود اما Su-35 بسیار سریع بوده و قدرت مانور و برد بسیاری بالایی دارد. همچنین ارتفاع پروازی آن بالا بوده و سلاح های قابل توجهی نیز حمل می کند. بدین ترتیب می توان گفت که سوخو ۳۵ تهدید بزرگی برای جنگنده های ۴+ غربی مانند Eurofighter Typhoon, Dassault Rafale, F-15C یا F/A-18E Super Hornet به شمار می آید هر چند قابلیت پنهانکاری نداشته و نمی تواند رقیبی برای جنگنده های دارای توانایی پنهانکاری باشد.

Su-35 بر اساس طراحی کارآمد Su-27 ساخته شده و موتورهای بزرگ و قوی اش توانایی پروازهای سوپرکروز برای مدت های طولانی را به آن می دهد. همچنین با داشتن چنین موتورهای قدرتمندی، سوخو ۳۵ توانایی رسیدن به سرعت های سوپرسونیک را دارد بدون اینکه نیازی به استفاده از پس سوز باشد. این جنگنده می تواند ۱۱.۵ تن سوخت حمل کند و به سیستم آویونیک پیشرفته مانند رشته راداری فاز غیرفعال و قابلیت جستجو و ردیابی مادون قرمز مجهز است. Su-35 یک جنگنده طراحی شده برای برتری هوایی است و در درجه دوم به قدرت نبرد هوا به زمین آن توجه شده است. سوخوی روسی در بال و بدنه خود ۱۲ نقطه برای اتصال سلاح داشته و می تواند تا وزن ۸ تن مهمات حمل کند.

سوخو ۳۵ می تواند موشک های کوتاه برد R-73E یا میان برد R-77 برای نبردهای هوایی و چندین موشک IR و موشک های با قابلیت هدایت راداری برای حمله به اهداف زمینی حمل کند. از دیگر موشک هایی که سوخو ۳۵ می تواند حمل کند موشک کروز ضد کشتی Kh-35 است. همچنین این جنگنده توانایی حمل بمب و راکت نیز دارد. دیگر سلاح سوخو ۳۵ یک توپ اصلی ۳۰ میلیمتری GSh-301 با ۱۵۰ گلوله است. Su-35 همچنین سیستم جمینگ داشته و می تواند در رادارهای دشمن اخلال ایجاد کند.

انواع مختلف سوخو سو-۳۵

نسخه اولیه Su-27M بین سال های ۱۹۸۸ تا ۱۹۹۵ تولید می شد اما پس از طراحی در قالب Su-35 هیچگاه به تولید انبوه نرسید. Su-37 توسعه جدید سوخو ۳۵ است که به موتورهای آزمایشی و سیستم وکتورینگ جدید مجهز شده بود که بعد از یک سری حوادث تولید آن به پایان رسید. مدل های Su-30MKI و Su-35BM نیز از همان تکنولوژی Su-37 استفاده می کنند.

Su-35BM نسخه ای بهبود یافته از سوخو ۳۵ است که برخی از تکنولوژی های سوخو ۳۷ را در خود دارد.، از جمله سیستم آویونیک پیشرفته و رادارها و موتور جدید. Su-35UB نیز یک هواپیمای آموزشی دو سرنشینه است که توانایی های جنگی کاملی دارد. یک نسخه تک سرنشینه از این هواپیما در اواخر دهه ۱۹۹۰ ساخته شد که شباهت زیادی به Su-30MK دارد.

Su-35S مهم ترین نسخه روزآمدسازی شده از Su-35BM و اولین نسخه از سوخو ۳۵ است که در تعداد انبوه تولید شد. این جنگنده تک سرنشینه توسط نیروی هوایی روسیه استفاده شده و در اختیار مشتریان خارجی نیز قرار می گیرد. این جنگنده از موتورهای AL-41F1S استفاده می کند و اولین پروازش را در سال ۲۰۰۸ انجام داد. در سال ۲۰۱۲ بود که نیروی هوایی روسیه سفارش خرید ۴۸ فروند از آن ها را داد اما تا سال ۲۰۱۶ تعداد ۶۸ فروند از آن ها به نیروی هوایی روسیه فروخته شد. همانطور که گفته شد، چین و اندونزی نیز از سفارش دهندگان این جنگنده روسی بوده اند. اکنون ایران می تواند سومین کشور خارجی باشد که این جنگنده روسی را سفارش می دهد.

 مشخصات کلی Su-35

جنگنده چند منظوره Su-35 یک جنگنده روسی تک سرنشینه  است که طول آن ۲۱.۹ متر، طول بال های آن ۱۵.۳ متر، ارتفاع آن ۵.۹ متر است، در حالی که وزن آن در حالت خالی ۱۸.۴ تن بوده و هنگام تیک آف می تواند حداکثر تا ۳۴.۵ تن وزن داشته باشد. سوخو ۳۵ دو موتور Saturn 117S (AL-41F1S) دارد که سرعت آن را به حداکثر ۲,۳۹۰ کیلومتر بر ساعت می رسانند. سقف پروازی جنگنده روسی ۱۸ کیلومتر بوده و برد آن نیز بین ۳,۶۰۰ تا ۴,۵۰۰ کیلومتر متفاوت است. Su-35 یک توپ ۳۰ میلمتری با ۱۵۰ گلوله دارد و توانایی حمل بمب و موشک هایی از قبیل R-27ER, E-27ET, R-73, Kh-29T, Kh-31P, Kh-59M, Kh-35U را داراست.