گاو، مریخ و الهه؛ مجسمه‌های شگفت‌انگیزی که در ویلای 2 هزارساله کشف شدند
ستون‌های بزرگ، قطعاتی از گچ‌بری‌های نقاشی‌شده و سه تندیس برنزی بسیار ظریف که در این خانه پیدا شده، نشان می‌دهد که صاحبان ثروتمند این خانه هزینه زیادی برای تزئینات خرج کرده و خود را با فرهنگ رومی به شدت مرتبط می‌دانستند.
ورودی این خانه حدود 6 متر طول داشته و با دو ستون مربعی عظیم احاطه شده بود. در داخل خانه، بقایای دیواری با نقاشی شده یافت شده که نام‌های دو قهرمان اسطوره‌ای یعنی آشیل و دئیدامیا بر روی آن نوشته شده است. طبق افسانه‌ها آشیل در لباس زنانه در جزیرۀ محل زندگی دئیدامیا مخفی شده بود و با او ارتباطی عاشقانه داشت. این داستان در ادبیات رومی محبوب بود، اما تنها سه نقاشی دیگر از این صحنه در آکویلیا، پمپئی و رم یافت شده است که نشان‌دهنده سواد و علاقه نخبگان شهر رنس به فرهنگ رومی است.
مجسمه گاو کشف شده در ویلای رومی که به شکلی ظریف و استادانه ساخته شده است
سه تندیس برنزی یافت‌شده در لایه‌ای از خاکستر سوخته نیز گواهی بر ثروت و وابستگی فرهنگی صاحبان این خانه به روم است. پس از پاکسازی و زدودن مواد حاصل از سوختگی و خوردگی، این تندیس‌ها کیفیت بالای خود را نشان داده‌اند.
یکی از تندیس‌ها، مجسمه «مریخ» یا مارس با چشمانی از نقره است که تصویری مدوسا بر روی زره‌اش نقش بسته و سپری با نقش برجسته‌ای از گرگ ماده به همراه رومولوس و رموس دارد. او بر پایه‌ای استوانه‌ای ایستاده که با طرح‌های گل‌وبوته و نقره و مس تزئین شده است.
مجسمه مارس (مریخ)
مجسمه دیگر، مجسمه گاوی است که با جزئیات دقیق قالب‌ریزی شده؛ از چین‌وچروک‌های گردنش گرفته تا فرهای روی پیشانی پهنش. چشم‌های این گاو نیز از نقره ساخته شده‌اند.
سومین تندیس، یک الهه را نشان می‌دهد که چماق هرکول را در دست دارد و ماری به دور آن پیچیده شده و پوست شیر نمه‌آ نیز در زیر آن قرار دارد. این الهه کلاهی بر سر دارد که بعدها اضافه شده و شامل نقش ابوالهول و تاجی از دژهای دفاعی است. این الهه بال‌هایی نیز داشته که اکنون گم شده‌اند.
مجسمه الهه
موسسه ملی پژوهش‌های باستان‌شناسی پیشگیرانه فرانسه (INRAP) این سایت را پیش از ساخت‌وساز مسکونی مورد کاوش قرار داده است. این مکان حدود 800 متر از میدان اصلی و تقاطع جاده اصلی دکومانوس ماکسیموس و رودخانه وزل فاصله دارد؛ منطقه‌ای مرطوب و دور از مرکز سیاسی و مذهبی شهر که معمولاً مکان مناسبی برای ساخت ویلای مجللی مانند این نبوده است.
نام «آشیل» که بر روی یکی از دیوارهای ویلا نقش بسته بوده
این موضوع سؤالاتی را درباره وضعیت اجتماعی صاحبان این خانه ایجاد می‌کند. اگر آنها توانایی ساخت و تزئین چنین خانه باشکوهی را داشتند، چرا در منطقه‌ای مرطوب و دور از مرکز اصلی شهر سکونت کردند؟ محققان امیدوارند با مطالعه بیشتر آثار و بقایای این خانه، پاسخ‌هایی برای این پرسش‌ها بیابند.
