رونمایی جنرال اتمیکس از سیستم منجنیق الکترومغناطیسی جدید برای پهپاد‌ها
جنرال اتمیکس که تازه از مسیر طولانی منتهی با موفقیتِ پیاده‌سازی سیستم پرتاب هواپیمای الکترومغناطیسی (EMALS) و ابزار توقف پیشرفته (AAG) برای ناو هواپیمابر کلاس فورد متعلق به نیروی دریایی ایالات متحده فارغ شده است، اکنون این سیستم را به نیرو‌های دریایی بین‌المللی علاقه‌مند پیشنهاد کرده تا آن را در مقیاسی کوچکتر برای پهپاد‌ها بسازند.
به گزارش روزیاتو، EMALS و AAG سیستم ساده‌تری را برای پرتاب هواپیما‌ها ارائه می‌دهند، به این معنی که کشتی‌هایی به کوچکی ناوشکن‌ها و کشتی‌هایی که به عنوان پایگاه دریایی استفاده می‌شوند، می‌توانند از این سیستم برای پرتاب پهپاد‌های نیازمند به تعمیر و نگهداری اندک استفاده کنند.
EMALS و AAG چگونه کار خواهند کرد؟
در مقایسه با منجنیق‌های بخار سنتی روی ناو‌های هواپیمابر، همانطور که در ابتدای هر دو فیلم Top Gun دیده می‌شود، EMALS از الکتریسیته برای تغذیه آهن‌ربا‌ها به منظور پرتاب هواپیما از روی کشتی‌ها استفاده می‌کند. استفاده از انرژی الکترومغناطیسی به جای بخار و پیستون، امکان کاهش تعمیر نگهداری و نیروی تدریجی بیشتری را برای پرتاب هواپیما فراهم می‌کند.
اما Advanced Arresting Gear یا AAG نیز وجود دارد. AAG نیز از مغناطیس برای کاهش سرعت هواپیمای در حال فرود بر روی یک ناو هواپیمابر استفاده می‌کند و تعمیر و نگهداری آن نیز بسیار ساده و کمتر است.
خب، پس EMALS و AAG چگونه به قرار دادن پهپاد‌ها روی ناو‌های هواپیمابر کمک می‌کنند؟
یک گزارش از Naval News در ۱۷ ژانویه تصریح می‌کند که جنرال اتمیکس اکنون یک پرتابگر پهپاد با استفاده از نسخه کوچکتر از فناوری EMALS را در نمایشگاه اخیر انجمن نیروی دریایی سطحی ایالات متحده به نمایش می‌گذارد. این رسانه نقل قولی از گری هاپر، معاون توسعه استراتژیک در General Atomics Electromagnetic Systems دریافت کرده است که می‌گوید: «ما در مورد مسافت تیک آف ۲۲ متری» یا ۷۲ فوتی صحبت می‌کنیم. در مقایسه با ۳۰۰ فوت یا ۹۱.۴ متر مورد نیاز برای پرتاب یک هواپیما با استفاده از EMALS، این کاهش طول قابل توجهی است. علاوه بر این، لانچر تنها به فضایی به اندازه ۴ فوت در ۲ فوت نیاز دارد.
برخی از ماکت‌های این فناوری، چنین سیستمی را بر روی یک ناو هواپیمابر کلاس ملکه الیزابت متعلق به نیروی دریایی بریتانیا قرار می‌دهند که از جامپ اسکی برای پرتاب هواپیما‌های F-۳۵B Lightning II (معروف به پنترها) استفاده می‌شود. این ماکت‌ها یک پهپاد خانواده Gambit را روی عرشه نشان می‌دادند.
با این حال، پهپاد‌های خانواده Gambit ممکن است در سرویس‌های دیگر نیز به خدمت گرفته شوند؛ از جمله ایالات متحده آمریکا.
پیوند‌ها با هواپیما رزمی مشترک؟
باید توجه داشت که نیروی هوایی ایالات متحده در حال بررسی پهپاد‌های Gambit ساخت شرکت General Atomics Aeronautical Systems است که ببیند الزامات هواپیما‌های رزمی مشترک (CCA) را برآورده می‌کنند یا نه، تا جنگنده‌های بدون سرنشین را در کنار هواپیمای جنگی دارای سرنشین به پرواز دربیاورد. اولین هواپیمای جنگی سرنشین دار که احتمالاً از این همراهان بدون سرنشین استفاده می‌کند، F-۳۵ ساخت لاکهید مارتین خواهد بود – همان F-۳۵ی که نیروی هوایی، تفنگداران دریایی و نیروی دریایی ایالات متحده از انواع آن استفاده می‌کنند؛ بنابراین شاید آینده‌ای وجود داشته باشد که در آن اشتراکات زیادی بین پهپاد‌های مورد استفاده توسط نیروی دریای و نیروی هوایی ایالات متحده موجود باشد.
بنابراین، پهپاد‌های خانواده گامبیت – که در حال حاضر شامل انواعی است که می‌توانند نظارت دوربرد و گزینه‌های حمل موشک هوا به هوا را ارائه دهند – در کشتی‌های جنگی به این معنی است که کشتی‌های جنگی می‌توانند به یک نیروی هوایی بال ثابت نسبتاً کم‌هزینه‌ای دسترسی داشته باشند. همچنین می‌توان با اطمینان گفت که CCAهای جنرال اتمیکس ممکن است از فناوری منجنیق مشابهی برای پرتاب استفاده کنند.
نتیجه گیری: به پرواز درآوردن مقرون به صرفه برای نیروی هوایی رزمی مقرون به صرفه در دریا
رونمایی جنرال اتمیکس از یک منجنیق الکترومغناطیسی مقیاس پذیر برای کشتی‌های جنگی، همراه با کار بر روی CCA ها، می‌تواند به نیروی هوایی رزمی مقرون به صرفه دریایی تبدیل شود. دیگر ناو‌های هواپیمابر و کشتی‌های جنگی آبی خاکی انحصار پرتاب هواپیما‌های بال ثابت را نخواهند داشت، و جنرال اتمیکس به عنوان بخشی از خانواده گامبیت در حال کار بر روی پهپاد‌های نظارتی با قابلیت مشاهده اندک است.
