گوسفند دامارا؛ گوسفندی غول‌پیکر و دم دراز معروف به «جنگجوی صحرا» که قوی‌ترین گوسفند جهان است

«گوسفند دامارا» (Damara sheep) یکی از نژاد‌های منحصر‌به‌فرد و باستانی است که منشأ آن کشور نامیبیا و جنوب آنگولا در آفریقا است. این نژاد مقاوم به نام منطقه دامارا در نامیبیا نام‌گذاری شده و قرن‌هاست که در این منطقه پرورش داده می‌شود.

به گزارش راز بقا، اعتقاد بر این است که گوسفند دامارا از نژاد گوسفندان دم‌چربی مصر و خاورمیانه نشأت گرفته که هزاران سال پیش به جنوب آفریقا معرفی شده‌اند. این نژاد به مرور زمان خود را با شرایط سخت و خشک نامیبیا تطبیق داده و به یکی از مقاوم‌ترین نژاد‌های گوسفند در جهان تبدیل شده است.

ریشه تاریخی گوسفند دامارا

گوسفند دامارا به‌طور سنتی توسط مردم بومی ناماکوا مدیریت می‌شد که این نژاد را به دلیل توانایی زنده ماندن در شرایط بسیار سخت و با منابع محدود ارزشمند می‌دانستند. تاریخ طولانی سازگاری این نژاد با مناطق خشک و نیمه‌بیابانی باعث شده که دامارا به شدت در برابر بیماری‌ها، انگل‌ها و شرایط جوی سخت مقاوم باشد. این نژاد برای قرن‌ها در نامیبیا نسبتاً ایزوله باقی ماند که به حفظ ویژگی‌های ژنتیکی آن کمک کرد. 

در قرن بیستم، تلاش‌هایی برای رسمی کردن این نژاد انجام شد و انجمن‌های پرورش‌دهندگان تأسیس شدند. همچنین این نژاد به سایر نقاط جهان از جمله استرالیا و ایالات متحده صادر شد و امروزه به دلیل مقاومت بالا مورد توجه قرار گرفته است. 

خصوصیات گوسفند دامارا

گوسفند دامارا جثه‌ای متوسط دارد و بدن آن از لاغر تا نسبتاً عضلانی متغیر است. وزن میش‌ها معمولاً بین ۲۵ تا ۵۰ کیلوگرم و وزن قوچ‌ها بین ۵۰ تا ۷۰ کیلوگرم است. قد این نژاد در شانه حدود ۶۰ تا ۸۰ سانتی‌متر است. جثه متناسب و مقاومت بالای آنها به‌ویژه برای محیط‌های خشک و بیابانی ایده‌آل است. 

ویژگی برجسته آنها دم‌چربی است که به‌عنوان منبع انرژی ذخیره‌ای در شرایط سخت عمل می‌کند. رنگ پوشش بدن آنها متنوع است و شامل طیف‌هایی از سفید، سیاه، قهوه‌ای یا ترکیبی از این رنگ‌ها می‌شود.

این نژاد پوششی کوتاه و شبیه مو دارد، نه پشم، که نیاز به پشم‌چینی را کاهش داده و آن را برای آب‌وهوای گرم مناسب می‌کند.

گوسفند دامارا در برابر انگل‌ها و بیماری‌ها بسیار مقاوم است و نیاز کمی به مداخلات پزشکی دارد.این نژاد به‌خوبی می‌تواند از گیاهان کم‌کیفیت تغذیه کند و برای مناطق خشک و کم‌منابع مناسب است.

دامارا به باروری بالا و توانایی تولید بره حتی در شرایط سخت مشهور است.

میش‌ها مادرانی دلسوز هستند و بره‌ها نرخ بقای بالایی دارند.

گوسفند دامارا بیشتر برای گوشت آن پرورش داده می‌شود که گوشت آن لذیذ، کم‌چرب و بسیار مورد توجه است.

پوست آنها نیز برای تولید چرم استفاده می‌شود. گوسفند دامارا نمونه‌ای شگفت‌انگیز از سازگاری طبیعی و مقاومت است. توانایی این نژاد در زنده ماندن و تولید در شرایط دشوار، آن را به انتخابی ایده‌آل برای دامپروری پایدار در مناطق خشک و نیمه‌خشک تبدیل کرده است. 

سه ویژگی عجیب گوسفند دامارا

 

ذخیره انرژی در دم چربی

گوسفند دامارا یکی از نژاد‌های دم‌چربی است که در آن چربی به جای ذخیره شدن در بدن، به صورت یک منبع انرژی در دم جمع می‌شود. این ویژگی به آنها کمک می‌کند تا در شرایط سخت بیابانی و با کمبود منابع غذایی، از این ذخیره انرژی برای بقا استفاده کنند. این قابلیت شبیه به ذخیره‌سازی چربی در کوهان شتر است.

پوشش بدون پشم و مقاوم به گرما

برخلاف بسیاری از نژاد‌های گوسفند که پشم ضخیم دارند، دامارا پوششی شبیه به مو دارد که به آنها اجازه می‌دهد گرمای شدید مناطق بیابانی را تحمل کنند. این ویژگی همچنین نیاز به پشم‌چینی را حذف می‌کند، که یک مزیت برای پرورش‌دهندگان در مناطق گرم و خشک محسوب می‌شود.

مقاومت طبیعی در برابر انگل‌ها و بیماری‌ها

گوسفند دامارا به دلیل تاریخچه تکاملی طولانی خود در شرایط سخت، مقاومت بالایی در برابر انگل‌ها و بیماری‌ها دارد. این نژاد به ندرت به درمان‌های پزشکی سنگین نیاز دارد، که آن را به یک گزینه ایده‌آل برای دامداران در مناطق کم‌امکانات تبدیل کرده است. این ویژگی به دلیل سیستم ایمنی قوی و توانایی طبیعی بدن آنها برای مقابله با شرایط محیطی دشوار ایجاد شده است.

این سه ویژگی عجیب باعث شده که گوسفند دامارا به یکی از مقاوم‌ترین و خاص‌ترین نژاد‌های گوسفند جهان تبدیل شود و در مناطقی با شرایط سخت و منابع محدود بسیار محبوب باشد.