درخشش آدرین برودی در فیلم بروتالیست ؛ زندگی خصوصی، بهترین فیلم ها و سکانس ها
راهنماتو – فیلم بروتالیست یکی از متفاوت ترین فیلم های 2024 با درخشش آدرین برودی این روزها تبدیل به سرتیتر اخبار فرهنگی- سینمایی شده است؛ کارنامه این بازیگر را مرور می کنیم.
به گزارش راهنماتو، نام آدرین برودی با فیلم بروتالیست دوباره بر سر زبان ها افتاد. جسور، چالش‌برانگیز و بزرگ‌تر از حد تصور در هر جنبه‌ای، اثر سه ساعت و نیمه «بروتالیست» از بردی کوربت به‌گونه‌ای شگفت‌آور نمادی از هماهنگی کامل میان موضوع و سبک فیلم‌سازی است. بنابراین بی دلیل نیست که تمام رسانه ها این روزها به آن می پردازند.
این فیلم نیم نگاهی دارد به دوران هولوکاست و این ما را به یاد فیلم دیگری از آدرین برودی به نام پیانیست می اندازد که سکانس به سکانس آن را حفظیم.
کدام یک از ما می تواند بازی منحصر به فرد آدرین برودی در فیلم پیانیست را فراموش کند. حالا او با بروتالیست برگشته و در این مطلب از راهنمای فیلم ضمن مرور بیوگرافی آدرین برودی، به بهترین فیلم ها با بازی او و به شکلی اختصاصی به فیلم بروتالیست می پردازیم.
زندگی شخصی آدرین برودی : تلفیقی از پیچیدگی و حساسیت
آدرین نیکلاس برودی در ۱۴ آوریل ۱۹۷۳ در جکسون هایتس، نیویورک، در خانواده‌ای هنرمند و روشنفکر متولد شد. مادرش، سیلویا پلاچی، یک عکاس مجارستانی برجسته، و پدرش، الیوت برودی، استاد بازنشسته تاریخ و نقاش، تأثیر عمیقی بر نگاه هنری او گذاشتند. او از کودکی به نمایش و تخیل علاقه داشت و در جشن تولد کودکان، با نام “آدرین شگفت‌انگیز” به اجرای نمایش‌های شعبده‌بازی می‌پرداخت.
با این حال، دوران نوجوانی او بدون چالش نبود. والدینش او را به کلاس‌های بازیگری فرستادند تا از معاشرت با کودکان مشکل‌دار دور شود. این تصمیم باعث شکوفایی استعداد بازیگری او شد. آدرین تحصیلاتش را در مدرسه هنرهای زیبای لاگاردیا به پایان رساند و در دانشگاه استونی بروک و کوئینز کالج به تحصیل ادامه داد، اما بازیگری مسیر اصلی زندگی او شد.
در زندگی عاشقانه، آدرین برودی رابطه‌هایی پررنگ داشته است. در سال ۲۰۰۶، او با السا پاتاکی، بازیگر و مدل اسپانیایی، وارد رابطه شد و در سال ۲۰۰۷، به مناسبت تولد ۳۱ سالگی او، خانه‌ای به سبک قلعه‌ای قرن نوزدهمی در نیویورک برایش خرید. اما این رابطه در سال ۲۰۰۹ به پایان رسید.
از سال ۲۰۲۰، او با جورجینا چپمن، طراح مد بریتانیایی و همسر سابق هاروی واینستین، وارد رابطه‌ای جدی شد. این ارتباط بازتاب‌دهنده نگاه حمایتی و انسانی آدرین به روابط شخصی است.
آدرین در زندگی شخصی نیز با چالش‌های سختی روبه‌رو شده است. او در سال ۱۹۹۲ در یک تصادف موتورسیکلت به شدت آسیب دید و ماه‌ها را صرف بهبودی کرد. همچنین، بازی سختگیرانه‌اش در فیلم پیانیست و کاهش شدید وزن برای آن نقش، باعث شد او سال‌ها از اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) رنج ببرد.
در عین حال، زندگی آدرین ترکیبی از لطافت و قدرت است. او عاشق هنر، طبیعت و عکاسی است و زمانی را که دور از دوربین می‌گذراند، صرف خلق یا کشف زیبایی‌های زندگی می‌کند. برودی نه تنها بازیگری برجسته، بلکه انسانی عمیقاً حساس است که زندگی‌اش مانند نقش‌هایش، تصویری از تعهد و احساس است.
آدرین برودی: معمار احساسات روی پرده نقره‌ای
آدرین نیکلاس برودی، زادهٔ ۱۴ آوریل ۱۹۷۳ در جکسون هایتس، نیویورک، یکی از درخشان‌ترین ستارگان سینمای جهان است. با چهره‌ای که درد و پیچیدگی را در خود جای داده و بازی‌ای که روح هر شخصیت را درک می‌کند، برودی از نسل هنرمندانی است که هنر را فراتر از تکنیک و تبدیل به زندگی می‌کنند.
آدرین با فیلم پیانیست (۲۰۰۲) به اوج شهرت رسید؛ جایی که نقش ولادیسلاو اشپیلمن، موسیقی‌دان لهستانی و بازمانده هولوکاست، را با چنان ظرافتی ایفا کرد که در ۲۹ سالگی به جوان‌ترین برنده اسکار بهترین بازیگر مرد تبدیل شد. او همچنین با دریافت جایزه سزار، دومین بازیگر مرد آمریکایی شد که این افتخار را کسب می‌کند. این نقش نه تنها زندگی حرفه‌ای‌اش را تغییر داد، بلکه نشان داد هنر چگونه می‌تواند از مرزهای تاریخی عبور کند و مخاطب را درگیر خود کند.
در سال ۲۰۲۴، برودی بار دیگر با ایفای نقش لاسلو تات، بازمانده هولوکاست و معمار نوگرا در فیلم بروتالیست، درخشید. این اثر که به کارگردانی بردی کوربت ساخته شد، تحسین جهانی را برای بازی تأثیرگذار و عمق احساسات او به همراه داشت و جایزه گلدن گلوب بهترین بازیگر مرد را برایش به ارمغان آورد. همچنین، دومین نامزدی اسکار او، این بار برای این نقش، برودی را به یکی از چهره‌های شاخص دوران معاصر تبدیل کرد.
برودی تنها به نقش‌های سینمایی محدود نمانده و در دنیای تلویزیون نیز درخشیده است. بازی در نقش لوکا چنگرتا در پیکی بلایندرز و پت رایلی در Winning Time از او چهره‌ای جذاب در میان مخاطبان سریال‌های تلویزیونی ساخته است. علاوه بر این، نامزدی‌های امی برای نقش‌های هری هودینی و جاش آرونسون از دیگر افتخارات اوست.
مسیر هنری برودی مملو از همکاری‌های ارزشمند با کارگردانان بزرگ است. او در کنار وس اندرسون در فیلم‌های دارجلینگ محدود، هتل بزرگ بوداپست و شهر سیارکی هنرنمایی کرده است. همچنین، حضور در نقش‌های تاریخی مانند سالوادور دالی در نیمه‌شب در پاریس و آرتور میلر در بلوند نشان از تنوع و قدرت بازیگری او دارد.
آدرین برودی تنها یک بازیگر نیست؛ او روح یک هنرمند واقعی است که با فروتنی و تعهدی عمیق به کارش، شخصیت‌هایی را خلق کرده که تا همیشه در ذهن مخاطبان باقی خواهند ماند. بازی او گواهی است بر این که هنر، انعکاس عمیق‌ترین بخش‌های انسانی است.
این بازیگر بی‌بدیل، با وجود سختی‌ها و چالش‌های زندگی، از بازیگری به عنوان ابزاری برای بازنمایی درد، عشق و زیبایی استفاده کرده است؛ هنری که به اندازه سازه‌های معمارانهٔ کاراکترهایش جاودانه خواهد ماند.
1. فیلم بروتالیست Brutalist با بازی آدرین برودی
فیلم “بروتالیست“ به کارگردانی جسورانه بردی کوربت، اثری است که هنر و پیچیدگی را در قالبی بزرگ و چالش‌برانگیز به تصویر می‌کشد. این فیلم سه ساعت و نیمه که با استفاده از فرمت کلاسیک و کم‌استفاده ویستاویژن ساخته شده، یک بیانیه‌ی بصری و معنایی است درباره خلق هنری ناب، تلاش‌های عظیم برای به‌دست آوردن جاودانگی خلاقیت، و پیامدهای آن برای زندگی شخصی هنرمندان.
“بروتالیست“ داستانی غنی و پیچیده از یک معمار مجارستانی به نام لاسلو تات (با بازی درخشان آدرین برودی) روایت می‌کند. تات که بازمانده هولوکاست و فارغ‌التحصیل مدرسه معماری باوهاوس است، در تلاش برای ساختن یک شاهکار معماری در آمریکا، با چالش‌هایی طاقت‌فرسا در مسیر تحقق دیدگاه خلاقانه‌اش مواجه می‌شود. فیلم، تصویری بی‌پروا از جدال هنرمند با محدودیت‌های اقتصادی، اجتماعی و شخصی ارائه می‌دهد و همزمان، از قدرت هنر در برابر نادانی و موانع کوچک‌نگر تجلیل می‌کند.
بازی درخشان آدرین برودی : مردی که دردش آشکار است
آدرین برودی که پیش‌تر با نقش‌های بی‌نظیرش در فیلم‌هایی همچون پیانیست، توانایی خود در انتقال پیچیدگی‌های درونی شخصیت‌ها را اثبات کرده بود، این بار با بازی در نقش لاسلو تات، عمق تازه‌ای به کارنامه‌اش می‌بخشد. او در این نقش، مردی را به تصویر می‌کشد که گویی زخم‌های روحی و جسمی‌اش در سطح وجودش نمایان است. لهجه غلیظ مجاری، بدن نحیف و نگاه سرشار از ناامیدی او، به زیبایی شخصیت تات را بازنمایی می‌کند. برودی با مهارتی بی‌نظیر، احساسات پنهان و آشکار شخصیتش را با کمترین دیالوگ‌ها، اما بیشترین تأثیرگذاری، به مخاطب منتقل می‌کند.
فیلم، چالش‌های لاسلو را در مواجهه با یهودستیزی، مشکلات اقتصادی و روابط پرتنش با افراد اطرافش، به‌ویژه صنعتگر ثروتمند، هریسون لی ون بورن سینیور (با بازی گای پیرس)، به تصویر می‌کشد. این تقابل میان غرور هنری تات و محدودیت‌های مالی، قلب تپنده فیلم است و شخصیت تات، تجلی هنرمندی است که از جان و روح خود برای خلق اثری جاودانه مایه می‌گذارد.
هماهنگی کامل میان موضوع و سبک فیلم‌سازی
یکی از نقاط برجسته فیلم، استفاده از فرمت نادر ویستاویژن است که حس بصری متفاوت و چشم‌نوازی به فیلم می‌بخشد. همراه با موسیقی تأثیرگذار و پرقدرت دنیل بلومبرگ، که روح بلندپروازانه و ناامیدی شخصیت تات را منعکس می‌کند، بروتالیست تجربه‌ای سینمایی است که فراتر از زمان و مکان حرکت می‌کند.
تیزر فیلم بروتالیست
2. فیلم پیانیست The Pianist 2002
فیلم «پیانیست» به کارگردانی رومن پولانسکی، یکی از تاثیرگذارترین آثار سینمایی درباره هولوکاست است که داستان واقعی ولادیسلاو اشپیلمن، پیانیست برجسته لهستانی-یهودی، را روایت می‌کند. اشپیلمن در خلال جنگ جهانی دوم و اشغال ورشو، برای زنده ماندن در میان خرابه‌های شهر به‌تنهایی مبارزه می‌کند. این فیلم با استفاده از جزئیات دقیق و ظریف از فضای جنگ‌زده و شهر ویران‌شده، بدون تکیه بر احساسات سطحی و اغراق‌آمیز، تصویری عمیق و دردناک از بقا، انسانیت و قدرت هنر ارائه می‌دهد.
آدرین برودی در نقش اشپیلمن یک شاهکار به‌یادماندنی خلق کرده است. او برای ایفای این نقش، به‌طور چشمگیری وزن خود را کاهش داد و با اجرای عاطفی و فیزیکی بی‌نظیر، مخاطب را به درون رنج‌ها و تنهایی شخصیت فرو می‌برد. بازی او به‌شدت باورپذیر و تکان‌دهنده است؛ از لحظات آرامش در مواجهه با پیانو تا لحظات وحشت و ناامیدی در برابر مرگ و نابودی. این تعهد و هنرنمایی کم‌نظیر نه تنها جایزه اسکار بهترین بازیگر مرد را برای او به ارمغان آورد، بلکه فیلم را به اثری ماندگار در تاریخ سینما تبدیل کرد. «پیانیست» نه فقط یک روایت تاریخی، بلکه یک مطالعه عمیق شخصیتی است که تأثیر آن تا مدت‌ها در ذهن بیننده باقی می‌ماند.
بهترین سکانس فیلم پیانیست
3. فیلم هتل بزرگ بوداپست The Grand Budapest Hotel 2014
فیلم «هتل بزرگ بوداپست» به کارگردانی وس اندرسن، یکی از جذاب‌ترین و محبوب‌ترین آثار این فیلمساز است که داستان آن در سال‌های پیش از جنگ جهانی دوم روایت می‌شود. این اثر با سبک بصری منحصربه‌فرد و داستان‌گویی هوشمندانه، زندگی گوستاو اچ (با بازی رالف فاینس)، سرپرست خوش‌برخورد و خوش‌ذوق هتلی مشهور را دنبال می‌کند. فیلم درگیر جنایت، اتهامات نادرست و تعقیب یک نقاشی گران‌قیمت دوره رنسانس است که همگی در فضایی طنزآمیز و پر از جزئیات بصری استادانه رخ می‌دهد.
آدرین برودی در نقش دیمیتری، وارث جاه‌طلب و خشمگین یک ثروت بزرگ، به‌عنوان یکی از آنتاگونیست‌های کلیدی داستان، حضوری به‌یادماندنی دارد. برودی در این نقش، ترکیبی از طنز تلخ و تهدیدی جدی را به نمایش می‌گذارد و با اجرای تیز و حساب‌شده خود، تنش‌های داستان را به اوج می‌رساند. او با بهره‌گیری از لحن خاص فیلم و در عین حال حفظ شخصیت بی‌رحم و خطرناک دیمیتری، تعادل استادانه‌ای ایجاد می‌کند. بازی برودی نه‌تنها مکمل فضای عجیب و دقیق فیلم است، بلکه به پویایی دراماتیک و طنز تلخ آن عمق بیشتری می‌بخشد و او را به یکی از ماندگارترین شخصیت‌های این شاهکار سینمایی تبدیل می‌کند.
4. فیلم خط باریک سرخ The Thin Red Line 1998
فیلم «خط باریک سرخ» به کارگردانی ترنس مالیک، یک حماسه جنگی تأمل‌برانگیز است که به جای تمرکز بر اکشن، به بررسی روانشناسی و فشارهای احساسی سربازان در جریان نبرد گوادالکانال در جنگ جهانی دوم می‌پردازد. این اثر فلسفی و شاعرانه با کنار گذاشتن جزئیات تاریخی مشخص، به پرسش‌های عمیق‌تر و وجودی درباره جنگ، انسانیت و طبیعت می‌پردازد. فیلم با استفاده از تصاویر زیبا، روایت‌های درونی شخصیت‌ها و نمادگرایی، حسی بی‌زمان و افسانه‌وار ایجاد می‌کند.
آدرین برودی در نقش سرباز جفری فایف، با وجود محدود بودن حضورش در این گروه بازیگران برجسته، تأثیری فراموش‌نشدنی برجای می‌گذارد. بازی او به‌خوبی با فضای فلسفی و عاطفی فیلم هماهنگ است و در عین مختصر بودن، عمق احساسی خاصی به شخصیتش می‌بخشد. کنار بازیگران قدرتمندی مانند شان پن، جورج کلونی و جان کیوساک، برودی نشان می‌دهد که حتی نقش‌های کوچک نیز می‌توانند در چنین فضایی اثرگذار باشند. این فیلم، بیشتر از آنکه یک روایت جنگی متعارف باشد، تأملی بر معنای جنگ و تأثیر آن بر روح و روان انسان‌هاست.
5. فیلم دارجلینگ محدود The Darjeeling Limited 2007
فیلم «دارجلینگ محدود» به کارگردانی وس اندرسون داستان سه برادر دورافتاده، پیتر (آدرین برودی)، فرانسیس (اوون ویلسون)، و جک (جیسون شوارتزمن) را روایت می‌کند که در سفری با قطار در هند به دنبال بازسازی روابط و بهبود پس از مرگ پدرشان هستند. این فیلم با محوریت تلاش برای اتصال دوباره خانوادگی، به کشمکش‌های درونی و احساسی شخصیت‌ها می‌پردازد. شخصیت پیتر، با بازی عمیق و متأثرکننده آدرین برودی، که با پدر شدن قریب‌الوقوع و اندوه حل‌نشده‌اش روبه‌رو است، قلب احساسی فیلم را شکل می‌دهد.
این اثر، با طنز خاص، سبک بصری متمایز، و پرداخت به روابط پیچیده خانوادگی، یکی از نمونه‌های اصیل سینمای وس اندرسون است. با وجود لحظات کند در نیمه دوم فیلم، که ممکن است ریتم داستان را مختل کند، شیمی بین برودی، ویلسون، و شوارتزمن کاملاً باورپذیر و تاثیرگذار است. فیلم همچنین با ارجاع‌های ظریف به آثار فیلمساز برجسته هندی، ساتیاجیت رای، ادای احترامی دلنشین به سینمای هند ارائه می‌دهد. حضور برودی در این گروه سه‌نفره، لایه‌ای از عمق احساسی به روایت اضافه کرده و او را به یکی از عناصر کلیدی جذابیت فیلم تبدیل می‌کند.
6. فیلم کینگ کونگ King Kong 2005
«کینگ کونگ» به کارگردانی پیتر جکسون، بازسازی حماسی و جاه‌طلبانه‌ای از داستان کلاسیک درباره‌ی میمون غول‌پیکر است. در این فیلم، آدرین برودی در نقش جک دریِسکُل، یک نمایشنامه‌نویس و قهرمان reluctant، بازی می‌کند که به‌طور غیرمنتظره‌ای در جزیره اسکال و در جریان یک ماجراجویی فیلم‌برداری به گیر می‌افتد. شخصیت جک، که ابتدا مردی معمولی است، به تدریج تبدیل به یکی از ارکان اصلی مبارزه برای بقا و تلاش برای نجات آن دارو (با بازی نائومی واتس) می‌شود.
آدرین برودی با بازی بی‌صدا و محکم خود، نقطه‌تعادلی احساسی برای تمامی این صحنه‌های پر از هیجان و جلوه‌های ویژه می‌سازد. در حالی که فیلم از لحاظ بصری شگفت‌انگیز و سرگرم‌کننده است، ممکن است در میانه داستان دچار کندی شود و بخش‌هایی از آن به‌طور غیرضروری طولانی به نظر برسند. با این حال، بازی برودی در این نسخه بزرگ و جاه‌طلبانه از کینگ کونگ باعث می‌شود که فیلم از نظر احساسی ملموس‌تر و جذاب‌تر از آنچه که ممکن است باشد، به نظر برسد.
7. فیلم نیمه شب در پاریس Midnight in Paris 2011
«نیمه شب در پاریس» به کارگردانی وودی آلن، داستان نویسنده‌ای به نام گیل (اوون ویلسون) است که به‌طور معجزه‌آسا به دهه 1920 پاریس سفر می‌کند و در این دوران با چهره‌های بزرگ ادبی و هنری آن زمان مانند ارنست همینگوی، زلدا فیتزجرالد، و پابلو پیکاسو ملاقات می‌کند. این فیلم با سبک جادویی و طنز خود، روایتگر دنیای هنری و فرهنگی پاریس در آن زمان است.
آدرین برودی در این فیلم نقش سالوادور دالی، نقاش سوررئالیست پرشور و عجیب‌وغریب را ایفا می‌کند. هرچند که حضور او کوتاه است، اما بازی پر از انرژی و خاص او به شدت در یاد می‌ماند. با لحن کمدی و پرحرارت، برودی توانسته است شخصیت دالی را به‌طور فوق‌العاده‌ای به تصویر بکشد و لحظات به یادماندنی‌ای مانند جمله معروف “I see a rhinoceros!” را در فیلم خلق کند. این بازیگر با طنازی و رویکرد بزرگ‌منشانه‌اش، یکی از بهترین و به‌یادماندنی‌ترین لحظات فیلم را به وجود می‌آورد.
8. فیلم ژاکت The Jacket 2005
«ژاکت» یک تریلر روانشناختی است که داستان جک استارکس (آدرین برودی)، یک کهنه‌سرباز جنگ خلیج فارس با اختلال حافظه را روایت می‌کند. جک در یک مؤسسه روانی به درمان‌های تجربی محکوم می‌شود و در حالی که در داخل یک ژاکت مخصوص بستری شده و درون یک کشوی مرده قرار دارد، شروع به تجربه رؤیاهایی از آینده می‌کند. در این رؤیاها، او با جکی (کیرا نایتلی) ملاقات می‌کند، زن آشفته‌ای که کلید بازگشایی گذشته او و تغییر سرنوشتش را در دست دارد.
آدرین برودی در نقش جک استارکس، یک سرباز آسیب‌دیده و پریشان، بازی بی‌نظیری را به نمایش می‌گذارد. بازی او، با نشان دادن درد و سردرگمی شخصیتش، عمق روانی داستان را به خوبی منتقل می‌کند. برودی توانسته است در این فیلم با بازی خود، دنیای پیچیده و به هم ریخته جک را ملموس و باورپذیر کند. گرچه داستان فیلم به سمت جنبه‌های غیرواقعی و پیچیده می‌رود، بازی محکم و جذاب برودی به بیننده کمک می‌کند تا با این فضای عجیب و ناآشنا ارتباط برقرار کند.
9. فیلم گسیختگی Detachment 2011
«گسیختگی» (Detachment) یک درام عاطفی و بی‌پرده است که به مشکلات نظام آموزشی و بحران‌های روانی معلمان می‌پردازد. در این فیلم، آدرین برودی نقش هنری بارثس، معلمی جانشین را بازی می‌کند که از مدرسه‌ای به مدرسه‌ای دیگر می‌رود و خود را از دانش‌آموزان و همکارانش جدا می‌کند. این شخصیت عاطفی ناتوان، با گذشته‌ای تلخ و پر از درد، تصویر یک معلم خسته و فرسوده را به نمایش می‌گذارد که به نوعی درگیر بحران‌های شخصی خود است.
آدرین برودی در نقش هنری، با بازی ژرف و دقیق خود، توانسته است لایه‌های پیچیده این شخصیت را به شکلی باورپذیر و احساسی به تصویر بکشد. او به خوبی موفق می‌شود در کنار انتقال درد درونی هنری، فاصله عاطفی‌اش با دنیای اطراف را به بیننده القا کند. بازی برودی در این فیلم یکی از بهترین و تاثیرگذارترین اجراهای او به شمار می‌رود، و به خوبی توانسته به روح فیلم و پیام‌های آن عمق ببخشد.
10. فیلم ارتفاعات آزادی Liberty Heights 1999
«ارتفاعات آزادی» (Liberty Heights) یک داستان بلوغ است که در دهه 1950 در بالتیمور می‌گذرد و به بررسی تقسیمات نژادی و فرهنگی می‌پردازد. فیلم حول دو برادر می‌چرخد که با چالش‌های روابط عاطفی خود روبرو می‌شوند: ون (با بازی آدرین برودی) که یک دانشجوی دانشگاهی است و عاشق زن غیر یهودی‌ای به نام کارولین می‌شود، اما روابط آنها به دلیل پیش‌داوری‌های مذهبی ممنوع است. در عین حال، برادر کوچک‌تر او، بن، نیز با چالش مشابهی روبرو می‌شود و عاشق سیلویای سیاه‌پوست می‌شود.
آدرین برودی در نقش ون کورتزمن، با بازی خود توانسته است درک عمیقی از یک شخصیت جوان و حساس به دست دهد که میان دو فرهنگ و جهان‌بینی متفاوت گرفتار شده است. برودی احساسات درونی ون را با ظرافت و حساسیت بالا منتقل می‌کند و نقش او به عنوان فردی که به‌دنبال عشق در دنیایی پر از محدودیت‌ها است، تاثیرگذار و باورپذیر از آب درآمده است. این بازی شگفت‌انگیز به داستان فیلم عمق انسانی می‌بخشد و نمایشگر تضادهای موجود در جامعه است.
