«سندرم خستگی مزمن» ناشی از کرونا تا پایان عمر ادامه دارد؟
عوارض سندرم خستگی مزمن با کووید طولانی شباهت زیادی دارند. با این حال دانشمندان هنوز مطمئن نیستند که آیا سندرم خستگی مزمن و کووید طولانی دو بیماری جداگانه‌اند یا خیر
به گزارش ایندیپندنت فارسی، تحقیقات جدید نشان می‌دهد که حدود یک نفر از هر ۲۲ نفری که از بیماری کوویدــ۱۹ بهبود می‌یابد، به بیماری مادام‌العمری به نام میالژیک انسفالومیلیت یا سندرم خستگی مزمن (ME/CFS) مبتلا می‌شوند.
تحقیقات قبلی نشان داده‌اند که سندرم خستگی مزمن می‌تواند در پی ابتلا به عفونت‌های ویروسی و باکتریایی، مانند ویروس اپشتین‌ــ بار که باعث مونونوکلئوز عفونی (بیماری بوسه) می‌شود یا ککسیلا برنتی که باعث تب کیو (Q Fever) می‌شود، به وجود بیاید. محققان در مطالعه جدیدی که ماه ژانویه در مجله پزشکی داخلی عمومی (Journal of General Internal Medicine) منتشر شد، به دنبال این بودند ببیند افراد پس از ابتلا به کوویدــ۱۹، چقدر احتمال دارد به سندرم خستگی مزمن دچار شوند.
بت پولاک، پژوهشگر دانشگاه‌ام‌آی‌تی، که در تحقیق جدید شرکت نداشت، دراین‌باره به لایوساینس گفت: «طبق محاسبات من، احتمالا حدود هفت میلیون آمریکایی پس از ابتلا به کووید، به سندرم خستگی مزمن مبتلا شدند.» این براورد بر اساس داده‌های اداره آمار ایالات متحده و همچنین نظرسنجی‌ها تخمین زده شده است.
تقریبا یک نفر از هر ۱۰۰ بزرگسال در ایالات متحده به سندرم خستگی مزمن دچار است. یکی از نشانه‌های اصلی این بیماری خستگی پس از فعالیت است که در آن، علائم بیماری پس از فعالیت جسمی یا ذهنی، به طور ناگهانی بدتر می‌شود.
افراد مبتلا به این عارضه، با مشکل خواب غیرترمیمی (فرد با وجود خوابیدن، احساس نمی‌کند استراحت کرده و انرژی از دست رفته‌اش را بازنمی‌یابد و حس می‌کند اصلا نخوابیده است)، مه مغزی و افت ناگهانی فشار خون هنگام ایستادن (فقدان تحمل ارتواستاتیک) مواجه می‌شوند. پزشکان در تلاش‌اند به دلایل بروز این عوارض در بدن پی ببرند، اما تاکنون به پاسخ مشخصی نرسیده‌اند.
عوارض سندرم خستگی مزمن با کووید طولانی شباهت زیادی دارند. با این حال دانشمندان هنوز مطمئن نیستند که آیا سندرم خستگی مزمن و کووید طولانی دو بیماری جداگانه‌اند یا خیر. به باور برخی متخصصان، ممکن است هر دو بیماری واکنش مشابه بدن به یک آسیب گسترده (چه عفونی و چه غیرعفونی) باشند.
محققان برای بررسی رابطه بین کوویدــ۱۹ و سندرم خستگی مزمن، ۱۱ هزار و ۷۸۵ بزرگسال آمریکایی را که به ویروس سارس‌ــ‌کوو‌ــ۲، ویروس عامل کوویدــ۱۹، مبتلا شده بودند، بررسی کردند. اغلب شرکت‌کنندگان در زمان مطالعه واکسینه بودند و اکثر آنها زمانی در این تحقیق شرکت کردند که نسخه اومیکرون ویروس در حال گردش بود. این تیم همچنین یک هزار و ۴۳۹ بزرگسال را که هرگز به کوویدــ۱۹ مبتلا نشده بودند، مطالعه کرد.
تمام شرکت‌کنندگان در فواصل سه‌ماهه، به پرسشنامه‌هایی درباره علائم احتمالی سندرم خستگی مزمن، پاسخ دادند. سپس محققان شرکت‌کنندگان را بر اساس شدت علائم گروه‌بندی و پیگیری کردند که آیا تمام علائم لازم برای تشخیص را دارند، تنها برخی از علائم را دارند یا اصلا هیچ علائمی ندارند.
طبق نتایج به‌دست آمده، تنها ۰.۶ درصد افرادی که سابقه ابتلا به کوویدــ۱۹ نداشتند، به سندرم خستگی مزمن مبتلا شدند. در مقایسه، ۴.۵ درصد بزرگسالان شش ماه پس از ابتلا به کوویدــ۱۹، این علائم را گزارش کردند؛ آنچه نشان می‌دهد کوویدــ۱۹ خطر ابتلا به میالژیک انسفالومیلیت/ سندرم خستگی مزمن را به میزان قابل‌توجهی افزایش می‌دهد.
پولاک اشاره کرد که ۷۹.۵ درصد از افرادی که در این مطالعه به سندرم خستگی مزمن مبتلا شدند، زن بودند؛ آنچه با تحقیقات قبلی که نشان داده بود کووید طولانی و سندرم خستگی مزمن به طور نامتناسبی بر زنان تاثیر می‌گذارند، هم‌راستا است. او گفت: «مهم است این موضوع بررسی و نقش هورمون‌های جنسی و تفاوت‌های جنسی در واکنش‌های ایمنی به عفونت‌ها مشخص شود.»
این مطالعه همچنین نشان داد ۸۸.۷ افرادی که پس از ابتلا به کوویدــ۱۹ به سندرم خستگی مزمن مبتلا شدند، هم‌زمان مبتلا به کووید طولانی تشخیص داده شدند.
به گفته محققان، کووید طولانی‌مدت و میالژیک انسفالومیلیت/ سندرم خستگی مزمن نه‌تنها علائم بسیار مشابهی دارند، بلکه در مغز، سیستم ایمنی، سوخت‌وساز انرژی و سیستم قلبی‌عروقی هم ناهنجاری‌های مشابهی ایجاد می‌کنند.
