با افتخار برای سرای امید با مردمانی نیکو که ایران‌‌زمین است و همیشگی
بانی‌فیلم: در میان سروده‌ها پرمغز که برای ایران عزیز بر صفحات تاریخ به تحریر درآمده، شعری که شاعر خراسانی، سعید انصاریان گفته، در عین سادگی، بسیار گوش‌نواز و تحسین‌برانگیز است.
سعید انصاریان همان گونه که در صفحه اینستاگرامش شاهدیم، شاعری‌ست که دلشوره ایران را دارد و در عین امید، دلخوش به آینده و روزهای بهتر برای مملکت‌مان است.
این فعال محیط زیست که به شکلی باورمند، اعتقاد به جوانه‌های نورس کاشته‌هایی دارد که نکودش در هر کلام و گفته‌اش، عشق و معرفت به سرزمین پاک ایران، موج می‌زند…
در روزهایی که اندک بددلان، از روی نادانی و کینه‌جویی، نفیر تشتّت و از هم گسیختگی برای میهن‌مان سر می‌دادند، شنیدن دو باره سروده سعید انصاریان، تاملی دیگر بر ستایش و حرمت سرزمینی‌ست که هر یک از مردمانش با وجود تفاوت‌های زبانی، در منش و پایمردی برای سرزمین‌شان ایران، هم‌کلام و هم‌راه هستند…
ایران سرای امید است و خانه مهر؛ دیار رودکی‌ها، فردوسی‌ها، مولانا‌ها، سعدی‌ها، جامی‌ها، باباطاهرها، حافظ‌ها، سنایی‌ها و … قله‌های بزرگ و بلند دنیای سخن و فرهنگ. زنده‌باد آنکه حرمت‌گذار این دیار پربرکت و مردمان نیکویش است…
***
پرستار کشیک شب، توی اورژانس هرمزگان، یه دختر از دماونده
داره با حوصله جای خراشِ زخم مردی رو که اهل یزده می بنده
یه ترکی از شمال غرب، مهندس ناظر امروز توی پارس جنوبی بود
تو یه آبادی کوچیک، عروسی دو تا تاجیک، به کردی پایکوبی بود
یه دختر از یه شهر دور، تو ترمینال آزادی، میون اون شلوغیا
با حرف مرد راننده، دلش یه ذره آروم شد، کجا می‌خوای بری بابا؟
هنوزم خسروی آواز، داره تو کوچه‌های شهر، «یادِ ایام» می‌خونه
یه ماهیگیر بوشهری، تو لحن شرجی بندر، داره «خیام» می‌خونه
وطن یعنی همین چیزا، همین چیزای معمولی، که ما هم جزئی از اونیم
درسته اغلب اوقات همه ش اندوه و اندوهه، ولی باز پاش می مونیم
مثِ اون لحظه هایی که تو ورزشگاه آزادی، حریف از تیم می بازه
مثِ وقتایی که یه ساز با یه عصیان جادویی، تو کیهان رعشه میندازه
سنندج، اسم ِ میدونی، رو بلوارِ بلوچستان، تو کوی رشتِ اهوازه
کرج، نبش ِ خراسان تو سرای اصفهان، پشتِ خرم آبادِ شیرازه
برنجِ شالی گیلان، تو دیگی از مس کرمان، رو شعله‌ی گازِ خوزستان
توی یک خونه‌ی نقلی، داره قُل میزنه، قل قل مث قلبم، واسه ایران. مث قلبت، واسه ایران
ویدیو دکلمه این شعر را می‌توانید در صفحات اینستاگرام و تلگرام بانی‌فیلم ببینید.
