بهترین غزل‌های حافظ 1404؛ تنها غزلی که حافظ در غربت نوشت
راهنماتو- حافظ در وصف حالات روحی و روانی انسان تا حدی چیره‌دست است که تاثیر و لطف کلامش نه تنها مرزهای فرهنگی ایران که مرزها جهان را نیز در نوردیده است. مفاهیم اشعار حافظ بسیار گسترده‌اند و موضوعات متنوعی را در بر می‌گیرند.
به گزارش راهنماتو، گوته و نیچه تنها دو تن از افرادی هستند که تحت تاثیر شدید حافظ قرار داشته‌اند. حافظ خیلی سریع راهش را به فرهنگ جهان باز کرد و به محض ترجمه‌شدن به دیگر زبان‌های دنیا بسیاری از بزرگان جهان را مرید خود کرد. شاید یکی از دلایل این اتفاق صدق عاطفی اشعار اوست که برای آحاد مردم جهان برانگیزاننده و تحریک‌کننده‌اند. ما در این مقاله فرهنگی هنری یکی از حزن‌انگیزترین غزل‌های حافظ را که در غم غربت وطن سروده است برای شما آورده‌ایم
نماز شام غریبان چو گریه آغازم
به مویه‌های غریبانه قصه پردازم
***
به یاد یار و دیار آن چنان بگریم زار
که از جهان ره و رسم سفر براندازم
***
من از دیار حبیبم نه از بلاد غریب
مهیمنا به رفیقان خود رسان بازم
***
خدای را مددی ای رفیق ره تا من
به کوی میکده دیگر علم برافرازم
***
خرد ز پیری من کی حساب برگیرد
که باز با صنمی طفل عشق می‌بازم
***
بجز صبا و شمالم نمی‌شناسد کس
عزیز من که به جز باد نیست دمسازم
***
هوای منزل یار آب زندگانی ماست
صبا بیار نسیمی ز خاک شیرازم
***
سرشکم آمد و عیبم بگفت روی به روی
شکایت از که کنم خانگیست غمازم
***
ز چنگ زهره شنیدم که صبحدم می‌گفت
غلام حافظ خوش لهجه خوش آوازم
