کار زشت شجاع خلیل زاده مقابل تماشاگران + احضار مدافع ملی‌پوش تراکتور به کمیته انضباطی
به گزارش سلام نو به نقل از اطلاعات آنلاین، رفتاری که از شجاع خلیل‌زاده مدافع ملی‌پوش تراکتور در دیدار با چادرملو سر زد محصول دهه‌ها بی توجهی به مقوله فرهنگ در ورزش ایران، خاصه در فوتبال است.
در جریان دیداری از هفته بیست و ششم لیگ برتر فوتبال ایران میان تراکتور تبریز و چادرملوی اردکان، اتفاقی تلخ و باورنکردنی رخ داد که جامعه فوتبال را به شدت متاثر کرد. انتشار ویدیویی زشت و زننده از واکنش شجاع خلیل زاده مدافع ملی پوش تراکتور به فحاشی تماشاگران تیم میزبان، عمق فاجعه اخلاقی در این ورزش را نمایان ساخت؛ ورزشی که چند دهه است که کارهای فرهنگی آن به نصب بنرهای مناسبتی و سر دادن شعارهای دهان پرکن خلاصه شده است. محصول حضور افرادی که نه فرهنگ را می شناسند و نه دغدغه آن را دارند در پست های فرهنگی، همین دسته گلی می شود که «پسر شجاع فوتبال ایران» به آب داد.
البته اگر بخواهیم تمام فریادهای از سر خشم خود را بر سر بازیکن خاطی آوار کنیم در واقع معلول را را به علت ترجیح داده و همانگونه که خیلی از همان مسئولان اشتباهی نشسته در پست های فرهنگی می خواهند صورت مسئله را پاک کرده ایم.
وقتی در باشگاههای بزرگ ما مدیران و مسئولان – بخوانید بزرگترها – به جای بزرگتری کردن، خود یک پایه ناهجاری ها هستند دیگر از بازیکن چه توقعی می توان داشت. در همین باشگاه مردمی و محبوب تراکتور به دفعات از مسئولان آن رفتارهای عجیب دیده ایم که وقتی کاپیتان تیم چنین واکنش زشتی از خود نشان می دهد دیگر نباید خیلی متعجب شد.
مماشات فدراسیون فوتبال و کمیته انضباطی آن که بیشتر شبیه شعبه بانک می ماند با چنین رفتارهایی و عدم صدور احکام سفت و سخت مزید بر علت شده تا دیگر هیچکس در این فوتبال از انجام چنین رفتارهایی واهمه نداشته باشد.
همین بازیکنان فردا لباس تیم ملی را هم بر تن می کنند. یادمان نمی رود که یک نفر از همین قماش چگونه حرمت محیط پیرامون تیم ملی را شکست و حماسه اتوبوس(!) را رقم زد اما بعدها برای بازگرداندن او به تیم ملی فرش قرمز پهن کردند.
سرمربی یک تیم دسته اولی فوتبال ایران در کنفرانس خبری خود علیه سرمربی اسبق استقلال الفاظی جنسیتی را به کار می برد که هیچ رسانه ای امکان انتشار آن را پیدا نمی کند اما همان مربی چند ماه بعد رستم وار می رود و روی آن نیمکت می نشیند و کار خود را ادامه می دهد.
سرمربی لیگ برتری فوتبال ایران که ید طولایی در بی ادبی و حاشیه سازی دارد، با ادبیاتی باورنکردنی و داخل مستطیل سبز به سرمربی تیم مقابل فحاشی می کند اما چند وقت بعد مثل شاخِ شمشاد و در نقش ناجی بر می گردد و روی همان نیمکت قبلی می نشیند. همین دیروز هم باشگاه شمالی برای بازگشت وی پوستر زد و حالا یک شهر منتظر است تا این سرمربی هتاک مانع سقوط تیم محبوب شود.
همه اینها را که در کنار هم قرار می دهیم مشخص می شود که این کشتی مدتهاست غرق شده است. اینجا هر چه بیشتر فحش بدهید و بر شدت آن رکیک بودن آن بیفزایید؛ هر چه رفتارهایتان شنیع تر باشد هواخواهان بیشتری پیدا می کنید. دور نیست زمانی که چنین رفتارهای زشتی به آپشن های ویژه قرارداد مربیان و بازیکنان مبدل شود و برای انجام آن دریافتی بیشتری داشته باشند؛ نشانه های آن را می بینیم.
