التهاب تیروئید؛ علت و روش درمان بیماری التهاب تیرویید یا تیروییدیت

التهاب تیروئید؛ علت و روش درمان بیماری التهاب تیرویید یا تیروییدیت همگی در سایت فال و خواب . امیدواریم این مطلب مورد توجه شما سروران گرامی قرار گیرد.

التهاب تیروئید

التهاب تیروئید (به انگلیسی: Thyroiditis) به معنای التهاب و تورم غده تیروئید است. غده تیروئید یک غده درون‌ریز پروانه‌ای شکل است که در قسمت جلوی گردن، درست زیر سیب آدم قرار دارد. وظیفه اصلی این غده، تولید و ترشح هورمون‌های تیروئید (تیروکسین یا T4 و تری‌یدوتیرونین یا T3) است که نقش حیاتی در تنظیم متابولیسم بدن، یعنی نحوه استفاده بدن از انرژی، ایفا می‌کنند.

وقتی غده تیروئید ملتهب می‌شود، می‌تواند عملکرد آن تحت تأثیر قرار گیرد. بسته به علت و نوع التهاب، این تغییر در عملکرد می‌تواند شامل سه فاز اصلی باشد:

فاز پرکاری تیروئید (تیروئیدتوکسیکوز): در فاز اولیه برخی از انواع تیروئیدیت، التهاب باعث آسیب به سلول‌های تیروئید می‌شود و در نتیجه، مقادیر زیادی از هورمون‌های تیروئید که در غده ذخیره شده بودند، به طور ناگهانی وارد جریان خون

می‌شوند. این امر منجر به علائم پرکاری تیروئید (هیپرتیروئیدیسم) مانند تپش قلب، اضطراب، کاهش وزن، لرزش و عدم تحمل گرما می‌شود. این فاز معمولاً موقتی است.

فاز کم‌کاری تیروئید (هیپوتیروئیدیسم): پس از تخلیه ذخایر هورمون‌های تیروئید و ادامه آسیب به غده، ممکن است تیروئید دیگر قادر به تولید کافی هورمون نباشد. در این فاز، علائم کم‌کاری تیروئید مانند خستگی، افزایش وزن، عدم

تحمل سرما، یبوست، خشکی پوست و افسردگی ظاهر می‌شوند. این فاز نیز ممکن است موقتی باشد یا در برخی انواع تیروئیدیت دائمی شود.

فاز عملکرد طبیعی (یوتیروئید): برخی از افراد ممکن است بین فاز پرکاری و کم‌کاری، یا پس از بهبود التهاب، به عملکرد طبیعی تیروئید بازگردند.

انواع اصلی التهاب تیروئید

التهاب تیروئید می‌تواند به دلایل مختلفی ایجاد شود و انواع متعددی دارد که هر کدام ویژگی‌های خاص خود را دارند:

تیروئیدیت هاشیموتو (Hashimoto’s Thyroiditis):

شایع‌ترین نوع و یک بیماری خودایمنی است. در این بیماری، سیستم ایمنی بدن به اشتباه به سلول‌های تیروئید حمله کرده و باعث التهاب مزمن می‌شود.

اغلب منجر به کم‌کاری تیروئید دائمی می‌شود.

معمولاً بدون درد است، اما ممکن است باعث ایجاد گواتر (بزرگ شدن تیروئید) شود.

تیروئیدیت تحت حاد (Subacute Thyroiditis) یا تیروئیدیت دِکوروان (De Quervain’s Thyroiditis):

اغلب پس از یک عفونت ویروسی (مانند سرماخوردگی یا آنفولانزا) رخ می‌دهد.

مشخصه اصلی آن درد شدید و حساسیت در ناحیه تیروئید است که می‌تواند به فک، گوش‌ها یا قفسه سینه تیر بکشد.

معمولاً یک فاز پرکاری موقت، سپس یک فاز کم‌کاری موقت و در نهایت بهبود کامل رخ می‌دهد، اما در برخی موارد ممکن است کم‌کاری دائمی شود.

تیروئیدیت پس از زایمان (Postpartum Thyroiditis):

یک نوع خودایمنی است که در حدود ۵ تا ۱۰ درصد زنان پس از زایمان (معمولاً ۱ تا ۶ ماه پس از زایمان) رخ می‌دهد.

شبیه به تیروئیدیت تحت حاد، با یک فاز پرکاری موقت شروع می‌شود و به دنبال آن یک فاز کم‌کاری موقت می‌آید.

در حدود ۲۰ تا ۴۰ درصد موارد، می‌تواند منجر به کم‌کاری تیروئید دائمی شود.

تیروئیدیت حاد (Acute Thyroiditis) یا تیروئیدیت چرکی (Suppurative Thyroiditis):

نادرترین نوع و معمولاً ناشی از عفونت باکتریایی یا قارچی غده تیروئید است.

بسیار دردناک است و با تب بالا، قرمزی و گرمی ناحیه تیروئید همراه است.

نیاز به درمان فوری با آنتی‌بیوتیک دارد.

تیروئیدیت ناشی از دارو یا پرتو درمانی (Drug-induced/Radiation-induced Thyroiditis):

برخی داروها (مانند آمیودارون، لیتیوم، اینترفرون آلفا) یا پرتو درمانی به ناحیه گردن می‌توانند باعث التهاب تیروئید شوند.

التهاب تیروئید و گلودرد

التهاب تیروئید (تیروئیدیت) به شرایطی اطلاق می‌شود که غده تیروئید دچار التهاب می‌شود. غده تیروئید، یک غده پروانه‌ای شکل در جلوی گردن، مسئول تولید هورمون‌هایی است که متابولیسم بدن را تنظیم می‌کنند. گلودرد، یکی از علائم شایع در برخی از انواع التهاب تیروئید است و می‌تواند به دلیل التهاب مستقیم غده تیروئید یا به علت فشاری که تیروئید متورم بر ساختارهای اطراف گلودرد وارد می‌کند، ایجاد شود.

انواع تیروئیدیت که ممکن است با گلودرد همراه باشند:

تیروئیدیت تحت حاد (Subacute Thyroiditis) یا تیروئیدیت دِکوروان (De Quervain’s Thyroiditis): این نوع التهاب معمولاً پس از یک عفونت ویروسی (مانند سرماخوردگی یا آنفولانزا) رخ می‌دهد. مشخصه اصلی آن، درد شدید و حساسیت در ناحیه تیروئید است که می‌تواند به فک، گوش‌ها یا قفسه سینه نیز تیر بکشد. این درد اغلب با بلعیدن یا حرکت گردن تشدید می‌شود و می‌تواند به صورت گلودرد احساس شود. غده تیروئید در لمس دردناک و متورم است. این نوع تیروئیدیت معمولاً خودبه‌خود بهبود می‌یابد، اما ممکن است ماه‌ها طول بکشد.

تیروئیدیت حاد (Acute Thyroiditis) یا تیروئیدیت چرکی (Suppurative Thyroiditis): این نوع نادرترین شکل تیروئیدیت است و معمولاً ناشی از عفونت باکتریایی یا قارچی غده تیروئید است. علائم آن شامل درد شدید، قرمزی، گرمی و تورم در ناحیه گردن (روی تیروئید) است. تب بالا، لرز و گلودرد شدید نیز از علائم همراه هستند. این وضعیت یک اورژانس پزشکی محسوب می‌شود و نیاز به درمان فوری آنتی‌بیوتیکی دارد.

تیروئیدیت هاشیموتو (Hashimoto’s Thyroiditis): این شایع‌ترین علت کم‌کاری تیروئید و یک بیماری خودایمنی است. اگرچه هاشیموتو معمولاً با درد همراه نیست، اما در برخی موارد، به خصوص در فازهای اولیه یا در دوره‌های تشدید التهاب، ممکن است فرد احساس درد یا ناراحتی خفیف در ناحیه گردن یا گلو داشته باشد که می‌تواند به صورت گلودرد خفیف یا احساس خفگی گزارش شود. تورم غده تیروئید (گواتر) نیز می‌تواند به فشار روی گلو و احساس ناراحتی منجر شود.

اگر گلودرد همراه با درد یا تورم در ناحیه گردن (به خصوص جلوی گردن)، تب، خستگی مفرط، تغییرات وزنی غیرقابل توضیح یا سایر علائم غیرعادی باشد، مراجعه به پزشک برای بررسی احتمال التهاب تیروئید ضروری است.

التهاب تیروئید پرسش و پاسخ

درک التهاب تیروئید می‌تواند پیچیده باشد. در اینجا به برخی از پرسش‌های متداول درباره این بیماری پاسخ داده شده است:

التهاب تیروئید چیست؟ التهاب تیروئید یا تیروئیدیت، به معنی تورم و التهاب غده تیروئید است که می‌تواند منجر به نغییراتی در عملکرد این غده شود. بسته به نوع التهاب، تیروئید ممکن است در ابتدا هورمون‌های زیادی ترشح کند (پرکاری تیروئید موقت)، سپس به حالت طبیعی بازگردد و یا دچار کم‌کاری دائم شود.

چه عواملی باعث التهاب تیروئید می‌شوند؟ عوامل مختلفی می‌توانند باعث التهاب تیروئید شوند، از جمله: * عفونت‌های ویروسی: مانند آنچه در تیروئیدیت تحت حاد دیده می‌شود. * بیماری‌های خودایمنی: شایع‌ترین علت، تیروئیدیت هاشیموتو است که در آن سیستم ایمنی به اشتباه به غده تیروئید حمله می‌کند. * عفونت‌های باکتریایی یا قارچی: در تیروئیدیت حاد. * مصرف برخی داروها: مانند آمیودارون، اینترفرون آلفا و لیتیوم. * تابش درمانی (رادیوتراپی): به ناحیه گردن. * بعد از زایمان: تیروئیدیت پس از زایمان (Postpartum Thyroiditis) یک نوع خودایمنی است که در حدود ۵ تا ۱۰ درصد زنان پس از زایمان رخ می‌دهد.

التهاب تیروئید چگونه تشخیص داده می‌شود؟ تشخیص شامل ترکیبی از: * معاینه فیزیکی: پزشک تیروئید را لمس می‌کند و به دنبال تورم، درد یا حساسیت می‌گردد. * آزمایش خون: شامل اندازه‌گیری سطح هورمون‌های تیروئید (TSH، T3، T4) و آنتی‌بادی‌های تیروئیدی (مانند آنتی‌TPO و آنتی‌TG) که می‌توانند نشان‌دهنده یک بیماری خودایمنی باشند. * سونوگرافی تیروئید: برای مشاهده ساختار غده، اندازه و وجود گره‌ها. * اسکن جذب ید رادیواکتیو (Radioactive Iodine Uptake Scan): برای ارزیابی عملکرد تیروئید و تمایز بین انواع مختلف تیروئیدیت. * بیوپسی (نمونه‌برداری): در موارد مشکوک به تیروئیدیت حاد یا برای رد احتمال سرطان.

آیا التهاب تیروئید قابل پیشگیری است؟ برخی از انواع تیروئیدیت، به خصوص انواع خودایمنی مانند هاشیموتو، قابل پیشگیری نیستند. با این حال، رعایت بهداشت عمومی، تقویت سیستم ایمنی بدن و درمان به موقع عفونت‌های ویروسی می‌تواند به کاهش خطر ابتلا به تیروئیدیت تحت حاد کمک کند.

آیا التهاب تیروئید خطرناک است؟

بله، التهاب تیروئید می‌تواند خطرناک باشد، به خصوص اگر تشخیص داده نشود یا به درستی درمان نشود. میزان خطر بستگی به نوع التهاب تیروئید و شدت آن دارد:

تیروئیدیت تحت حاد (دِکوروان): این نوع معمولاً خودبه‌خود بهبود می‌یابد و به ندرت عوارض جدی دارد. با این حال، درد شدید می‌تواند آزاردهنده باشد و در برخی موارد ممکن است منجر به کم‌کاری تیروئید دائمی شود که نیاز به درمان دارد.

تیروئیدیت حاد (چرکی): این نوع بسیار خطرناک است زیرا ناشی از عفونت باکتریایی است و می‌تواند به سرعت پیشرفت کند. اگر عفونت کنترل نشود، می‌تواند به آبسه تیروئید تبدیل شود و حتی به سایر قسمت‌های بدن مانند رگ‌های خونی گردن گسترش یابد و منجر به سپتی‌سمی (عفونت خون) شود که یک وضعیت تهدیدکننده زندگی است.

تیروئیدیت هاشیموتو: به خودی خود معمولاً خطرناک نیست، اما عوارض ناشی از کم‌کاری تیروئید طولانی مدت و درمان‌نشده می‌تواند جدی باشد. این عوارض شامل:

مشکلات قلبی: افزایش کلسترول، فشار خون بالا و نارسایی قلبی.

مشکلات باروری: اختلال در قاعدگی، مشکلات تخمک‌گذاری و سقط جنین.

میکسدِم کما (Myxedema Coma): یک وضعیت نادر و تهدیدکننده زندگی ناشی از کم‌کاری شدید تیروئید، که با افت شدید دمای بدن، کاهش سطح هوشیاری و عملکرد ضعیف ارگان‌ها مشخص می‌شود.

مشکلات روانی: افسردگی شدید و اختلالات شناختی.

گواتر بزرگ: که می‌تواند باعث فشار بر نای و مری شود و مشکلاتی در بلع و تنفس ایجاد کند.

تیروئیدیت پس از زایمان: معمولاً موقتی است، اما در ۲۰ تا ۴۰ درصد موارد ممکن است به کم‌کاری تیروئید دائمی منجر شود که نیاز به درمان دارد.

به طور کلی، هرگونه درد، تورم، یا تغییر در عملکرد غده تیروئید باید جدی گرفته شود و نیاز به ارزیابی پزشکی دارد. تشخیص به موقع و درمان مناسب می‌تواند از بسیاری از عوارض جدی التهاب تیروئید جلوگیری کند.

برای التهاب تیروئید چه بخوریم؟

رژیم غذایی می‌تواند نقش حمایتی در مدیریت التهاب تیروئید و عوارض آن داشته باشد، اما هرگز جایگزین درمان دارویی یا توصیه‌های پزشک نیست. توصیه‌های غذایی بسته به نوع التهاب تیروئید و اینکه آیا منجر به پرکاری یا کم‌کاری شده است، متفاوت خواهد بود. توصیه‌های کلی و حمایتی برای التهاب تیروئید:

رژیم غذایی ضد التهابی:

میوه‌ها و سبزیجات رنگارنگ: سرشار از آنتی‌اکسیدان‌ها و ترکیبات ضد التهابی هستند (مانند توت‌ها، سبزیجات برگ سبز، فلفل دلمه‌ای، کلم بروکلی).

امگا ۳: مصرف منابع غنی از اسیدهای چرب امگا ۳ (مانند ماهی‌های چرب مانند سالمون، ساردین، دانه کتان، دانه چیا، گردو) که خواص ضد التهابی قوی دارند.

غلات کامل: به جای غلات تصفیه شده، از نان‌های سبوس‌دار، برنج قهوه‌ای و جو دوسر استفاده کنید.

پروتئین‌های بدون چربی: مرغ، بوقلمون، ماهی، حبوبات و تخم‌مرغ.

چربی‌های سالم: آووکادو، روغن زیتون فرابکر.

کنترل مصرف ید (به خصوص در تیروئیدیت هاشیموتو):

در هاشیموتو، مصرف بیش از حد ید می‌تواند التهاب را تشدید کند. از مصرف مکمل‌های ید، نمک یددار بیش از حد، یا غذاهای دریایی پر ید به مقدار زیاد خودداری شود، مگر اینکه پزشک توصیه کند.

در تیروئیدیت تحت حاد، محدودیت ید معمولاً ضروری نیست.

غذاهای حساسیت‌زا:

برخی افراد مبتلا به تیروئیدیت خودایمنی (هاشیموتو) ممکن است به گلوتن یا لبنیات حساسیت داشته باشند. حذف آزمایشی این مواد از رژیم غذایی و مشاهده واکنش بدن می‌تواند مفید باشد، اما این کار باید تحت نظر متخصص تغذیه انجام شود.

مصرف غذاهای فرآوری شده، قند، چربی‌های ترانس و اشباع باید به حداقل برسد، زیرا می‌توانند التهاب را افزایش دهند.

سلنیوم و روی:

سلنیوم: برای عملکرد صحیح تیروئید و کاهش التهاب مفید است. منابع آن شامل آجیل برزیلی (با احتیاط در مصرف)، ماهی تن، ساردین و تخم‌مرغ است.

روی: در تولید هورمون‌های تیروئید نقش دارد. منابع آن گوشت قرمز، مرغ، حبوبات و مغزها هستند.

آب کافی: هیدراته نگه داشتن بدن برای سلامت عمومی و عملکرد مناسب متابولیسم ضروری است.

نکات مهم:

مشاوره با متخصص تغذیه: بهترین رویکرد، مشورت با یک متخصص تغذیه یا پزشک است که می‌تواند بر اساس نوع خاص التهاب تیروئید و نیازهای فردی شما، یک برنامه غذایی مناسب و ایمن را توصیه کند.

از خوددرمانی بپرهیزید: رژیم غذایی هرگز نباید جایگزین درمان دارویی تجویز شده توسط پزشک شود.

قرص درمان التهاب تیروئید

درمان التهاب تیروئید (تیروئیدیت) بستگی به نوع آن، علت زمینه‌ای، و اینکه آیا منجر به پرکاری، کم‌کاری یا عملکرد طبیعی تیروئید شده است، دارد.

راههای درمان التهاب تیروئید

تیروئیدیت تحت حاد (دِکوروان)

هدف: کاهش درد و التهاب.

داروها:

داروهای ضد التهاب غیراستروئیدی (NSAIDs): مانند ایبوپروفن یا ناپروکسن، معمولاً اولین خط درمان برای کاهش درد و التهاب هستند.

کورتیکواستروئیدها (کورتون): در موارد درد شدید و مقاوم به NSAIDs، پزشک ممکن است پردنیزولون (یک نوع کورتون) را برای کاهش سریع التهاب و درد تجویز کند.

بتا-بلاکرها: اگر در فاز اولیه بیماری، پرکاری تیروئید موقت رخ دهد (علائمی مانند تپش قلب، لرزش، اضطراب)، داروهایی مانند پروپرانولول برای کنترل این علائم تجویز می‌شوند.

زمان بهبود: این نوع تیروئیدیت معمولاً خودبه‌خود و طی چند هفته تا چند ماه بهبود می‌یابد.

تیروئیدیت حاد (چرکی)

هدف: ریشه‌کن کردن عفونت.

داروها:

آنتی‌بیوتیک‌ها: درمان اصلی، آنتی‌بیوتیک‌های قوی است که اغلب به صورت وریدی در بیمارستان تجویز می‌شوند.

درناژ آبسه: در صورت تشکیل آبسه (تجمع چرک)، ممکن است نیاز به تخلیه جراحی آن باشد.

تیروئیدیت هاشیموتو

هدف: مدیریت کم‌کاری تیروئید ناشی از این بیماری.

داروها:

هورمون درمانی جایگزین تیروئید: لووتیروکسین (Levothyroxine) شایع‌ترین و اصلی‌ترین قرص درمان برای کم‌کاری تیروئید ناشی از هاشیموتو است. این دارو هورمون تیروئید مصنوعی T4 را تامین می‌کند و باید روزانه مصرف شود. دوز آن بر اساس سطح هورمون TSH در خون تنظیم می‌شود.

درمان علائم: در موارد نادر که درد یا گواتر بزرگ وجود دارد، پزشک ممکن است از NSAIDs یا کورتون استفاده کند.

تیروئیدیت پس از زایمان

هدف: مدیریت علائم موقت و پایش وضعیت تیروئید.

داروها:

در فاز پرکاری اولیه، بتا-بلاکرها ممکن است برای کنترل علائم تجویز شوند.

در فاز کم‌کاری، اگر علائم شدید باشند یا به مدت طولانی ادامه یابند، لووتیروکسین ممکن است به صورت موقت تجویز شود. بسیاری از موارد خودبه‌خود بهبود می‌یابند.

تیروئیدیت ناشی از دارو یا پرتو درمانی

هدف: مدیریت عوارض و در صورت امکان، تغییر دارو یا تنظیم دوز.

درمان: معمولاً شامل قطع یا تغییر داروی مسبب و درمان علامتی است.

نکات مهم:

خوددرمانی ممنوع: هرگز بدون مشورت با پزشک اقدام به مصرف دارو یا تغییر دوز نکنید.

پیگیری منظم: برای همه انواع تیروئیدیت، به خصوص هاشیموتو که ممکن است به کم‌کاری دائمی منجر شود، پیگیری منظم با پزشک و آزمایش خون دوره‌ای برای تنظیم دوز دارو ضروری است.

علائم التهاب تیروئید چیست؟

علائم التهاب تیروئید (تیروئیدیت) بسته به نوع و شدت التهاب می‌تواند بسیار متفاوت باشد. برخی از انواع ممکن است بدون علامت باشند یا علائم بسیار خفیفی داشته باشند، در حالی که برخی دیگر می‌توانند با علائم شدید و ناگهانی همراه باشند.

علائم شایع و کلی التهاب تیروئید

درد در ناحیه گردن (گلودرد): این علامت به ویژه در تیروئیدیت تحت حاد و تیروئیدیت حاد بسیار برجسته است. درد معمولاً در جلوی گردن، درست بالای استخوان ترقوه، احساس می‌شود و ممکن است به فک، گوش‌ها، یا قفسه سینه انتشار یابد. این درد با بلعیدن، صحبت کردن یا لمس ناحیه تشدید می‌شود. در تیروئیدیت هاشیموتو معمولاً درد وجود ندارد، اما برخی افراد ممکن است احساس ناراحتی یا سفتی خفیف در گردن داشته باشند.

تورم غده تیروئید (گواتر): تیروئید ملتهب ممکن است متورم شود و یک برجستگی قابل مشاهده یا قابل لمس در جلوی گردن ایجاد کند. اندازه گواتر می‌تواند از خفیف تا بزرگ متغیر باشد.

تغییرات در عملکرد تیروئید

فاز پرکاری تیروئید (تیروئیدتوکسیکوز): در فاز اولیه برخی از انواع تیروئیدیت (مانند تحت حاد یا پس از زایمان)، به دلیل تخریب سلول‌های تیروئید، هورمون‌های ذخیره شده به داخل جریان خون آزاد می‌شوند. علائم این فاز شامل:

تپش قلب و ضربان قلب سریع

عصبی بودن، اضطراب و تحریک‌پذیری

لرزش دست‌ها

کاهش وزن ناخواسته

افزایش تعریق و عدم تحمل گرما

خستگی و ضعف عضلانی

مشکل در خوابیدن

فاز کم‌کاری تیروئید: در بسیاری از انواع تیروئیدیت (به خصوص تیروئیدیت هاشیموتو و فاز دوم تیروئیدیت تحت حاد و پس از زایمان)، آسیب به غده تیروئید منجر به کاهش تولید هورمون‌ها می‌شود. علائم این فاز شامل:

خستگی شدید و بی‌حالی

افزایش وزن ناخواسته

عدم تحمل سرما

خشکی پوست و مو، ریزش مو

یبوست

دردهای عضلانی و مفصلی

افسردگی و تغییرات خلقی

کندی ضربان قلب

مشکلات حافظه و تمرکز

علائم عمومی عفونت (در تیروئیدیت حاد):

تب بالا و لرز

قرمزی و گرمی پوست روی ناحیه تیروئید

احساس بیماری عمومی

خلاصه علائم بر اساس نوع تیروئیدیت:

تیروئیدیت تحت حاد: درد شدید گردن، حساسیت در تیروئید، علائم پرکاری تیروئید و سپس کم‌کاری موقت یا دائم.

تیروئیدیت حاد: درد شدید، قرمزی، گرمی، تورم، تب و لرز، علائم عفونت.

تیروئیدیت هاشیموتو: اغلب بدون درد، گواتر، علائم کم‌کاری تیروئید که به تدریج ظاهر می‌شوند.

تیروئیدیت پس از زایمان: فاز پرکاری (چند ماه پس از زایمان) و سپس فاز کم‌کاری.

در صورت مشاهده هر یک از این علائم، به خصوص درد گردن، تورم یا تغییرات ناگهانی در وزن و انرژی، حتماً به پزشک مراجعه کنید.

قرص کورتون برای التهاب تیروئید

بله، قرص کورتون (کورتیکواستروئیدها) یکی از داروهای اصلی و بسیار موثر در درمان برخی از انواع التهاب تیروئید، به ویژه تیروئیدیت تحت حاد (دِکوروان) است.

نحوه عملکرد کورتون در تیروئیدیت: کورتون‌ها داروهای قدرتمندی هستند که با سرکوب سیستم ایمنی و کاهش شدید التهاب عمل می‌کنند. در تیروئیدیت تحت حاد، هدف اصلی درمان، کاهش درد و التهاب شدید ناشی از تخریب سلول‌های تیروئید است. NSAIDs (داروهای ضد التهاب غیراستروئیدی) خط اول درمان هستند، اما اگر درد و التهاب شدید باشد یا به NSAIDs پاسخ ندهد، پزشک ممکن است پردنیزولون (Prednisolone)، که یک کورتیکواستروئید خوراکی است، را تجویز کند.

مزایای استفاده از کورتون در تیروئیدیت تحت حاد:

کاهش سریع درد و التهاب: کورتون‌ها می‌توانند به سرعت درد شدید گردن و تورم تیروئید را تسکین دهند.

تسریع بهبودی: با کاهش التهاب، ممکن است دوره بیماری کوتاه‌تر شود.

نحوه مصرف و نکات مهم:

دوز و مدت زمان مصرف: دوز کورتون و مدت زمان مصرف آن توسط پزشک و بر اساس شدت علائم تنظیم می‌شود. معمولاً درمان با دوز بالا شروع شده و سپس به تدریج و طی چند هفته تا چند ماه کاهش می‌یابد (اصطلاحاً Tapering off).

قطع ناگهانی ممنوع: بسیار مهم است که کورتون هرگز به صورت ناگهانی قطع نشود، زیرا قطع ناگهانی می‌تواند منجر به عوارض جدی مانند نارسایی آدرنال شود. کاهش دوز باید تحت نظر پزشک و به صورت پله‌ای انجام شود.

عوارض جانبی کورتون: کورتون‌ها، به خصوص در صورت مصرف طولانی مدت یا با دوز بالا، می‌توانند عوارض جانبی متعددی داشته باشند، از جمله:

افزایش وزن و افزایش اشتها

افزایش قند خون (به خصوص در افراد مستعد دیابت)

افزایش فشار خون

مشکلات گوارشی (مانند سوزش سر دل یا زخم معده)

تضعیف سیستم ایمنی و افزایش خطر عفونت

پوکی استخوان (در مصرف طولانی مدت)

نوسانات خلقی و مشکلات خواب

تورم و احتباس مایعات

موارد دیگر استفاده از کورتون:

در تیروئیدیت هاشیموتو، کورتون معمولاً خط اول درمان نیست، اما در موارد نادر که گواتر بسیار بزرگ و دردناک باشد یا باعث مشکلات فشاری شود، ممکن است برای کاهش اندازه تیروئید و التهاب، برای یک دوره کوتاه تجویز شود.
در تیروئیدیت پس از زایمان، اگر فاز پرکاری شدید باشد، کورتون ممکن است تجویز شود، اما معمولاً بتا-بلاکرها ترجیح داده می‌شوند. قرص کورتون یک ابزار قدرتمند در درمان برخی از انواع التهاب تیروئید، به خصوص تیروئیدیت تحت حاد است که با کاهش سریع التهاب و درد به بهبود وضعیت بیمار کمک می‌کند. با این حال، مصرف آن حتماً باید تحت نظر پزشک و با آگاهی کامل از عوارض جانبی و نحوه صحیح قطع دارو صورت گیرد.