کشف موجودی مرموز: شبیه به موز و زندگی‌کرده قبل از دایناسورها!
تصاویر کشیده شده در غارهای آفریقای جنوبی با الهام از فسیل موجود های عجیب ، پنجره‌ای را به سوی دنیای باورنکردنی گذشته باز می‌کند.
در اعماق یک غار در آفریقای جنوبی، نقاشی مرموزی از یک موجود عجیب ناشناخته کشف شده که دانشمندان علم باستان شناسی را سال‌هاست درگیر خود کرده است. این تصویر عجیب که توسط هنرمندان باستانی سان خلق شده، شباهت‌هایی به والروس دارد؛ اما آیا ممکن است یک والروس در قلب آفریقا زندگی کرده باشد؟
برخی محققان معتقدند که این نقاشی ممکن است به جای والروس، یک گربه دندان شمشیری را به تصویر بکشد. این کشف جدید، پرده از رازی بزرگ در تاریخ حیات وحش آفریقا برداشته و نشان می‌دهد که دانش بومیان این قاره از محیط زیست خود بسیار فراتر از تصورات ما بوده است.
شاید باورتان نشود، اما محل زندگی بومیان آفریقای جنوبی (سان‌ها) مملو از آثار باستانی دایناسورها بوده است! این شکارچیان و گردآورندگان باستانی، در محیطی سرشار از استخوان‌ها و ردپای دایناسورها به روزگار می‌گذراندند. آن‌ها نه تنها با این موجودات عظیم الجثه آشنایی داشتند، بلکه حتی تصاویری از آن‌ها را روی دیوار غارها نقاشی می‌کردند. این کشف حیرت‌انگیز نشان می‌دهد که ارتباط انسان با طبیعت از دیرباز بسیار پیچیده‌تر و عمیق‌تر از آن چیزی بوده که تصور می‌کردیم.
بیشتر بخوانید
کشف موزاییک های دوران امپراتوری روم باستان در اعماق آب‌های ناپل
موجودی از دل دیرینه‌شناسان سان
در تحقیقات جدید، بنظر می‌رسد این موجود عجیب که روی دیوار غار کشیده شده، یک جانور منقرض شده به نام دیکینودونت بوده است. این جانور را اولین بار یک دانشمند انگلیسی به نام سر ریچارد اون در سال ۱۸۴۵ پیدا کرد. دیکینودونت‌ها اجداد پستاندارانی مثل ما بودند و نشان می‌دهند که ما از نوع خاصی از خزندگان به نام تراپسیدها آمده‌ایم.
این نقاشی که حداکثر در سال ۱۸۳۵ خلق شده، زمانی که قبیله سان منطقه را ترک کردند، نشان می‌دهد که این گروه بومی ممکن است دانش عمیقی در مورد جانوران ماقبل تاریخ داشته‌اند. با توجه به حضور هزاران ساله سان‌ها در این منطقه، احتمالا این نقاشی بسیار قدیمی‌تر است. این بدان معناست که حداقل یک دهه قبل از کشف و نام‌گذاری رسمی دیکینودونت‌ها، سان‌ها از وجود این جانور آگاهی داشته‌اند.
این کشف، وجود یک دانش بومی عمیق و فراموش شده درباره فسیل‌های کارو در آفریقای جنوبی را نشان می‌دهد و حاکی از آن است که پیش از دانشمندان غربی، تلاش‌هایی برای مطالعه و بازسازی جانوران منقرض شده توسط جوامع بومی صورت می‌گرفته است.
منطقه کارو در آفریقای جنوبی، گنجینه‌ای از فسیل‌های باستانی است. میلیون‌ها فسیل از جانورانی به نام دیکینودونت در این منطقه پیدا شده است. این جانوران که اجداد پستانداران امروزی بودند، حدود ۲۵۰ میلیون سال پیش زندگی می‌کردند و اندازه آن‌ها از موش تا کرگدن متغیر بود. دیکینودونت‌ها در آن زمان پادشاهان بی‌رقیب طبیعت بودند و فسیل‌های بزرگ و زیبای آن‌ها در سراسر منطقه پراکنده شده است.
کشف ارتباط عمیق بین نقاشی‌های باستانی و فسیل دایناسورها
دانشمندان در کشفی حیرت‌انگیز، ارتباطی عمیق بین نقاشی‌های باستانی و فسیل‌های دایناسورها پیدا کرده‌اند. این کشف در پی مطالعه نقاشی‌های غار در مزرعه‌ای به نام لا بل فرانسه صورت گرفته است.
در این نقاشی‌ها، حیوانی با دو عاج بزرگ به تصویر کشیده شده است. این حیوان با هیچ‌یک از جانوران عاج‌دار امروزی آفریقا مطابقت ندارد. پس از بررسی‌های دقیق، دانشمندان به این نتیجه رسیدند که این نقاشی‌ها در واقع تصویر موجوداتی باستانی به نام دایسینودونت‌ها هستند.
با کشف فسیل‌های متعددی از دایسینودونت‌ها در نزدیکی این نقاشی‌ها، این فرضیه تقویت شد. این فسیل‌ها نشان می‌دهند که این جانوران در گذشته‌های دور در این منطقه زندگی می‌کرده‌اند. علاوه بر این، حالت بدن حیوانی که در نقاشی‌ها به تصویر کشیده شده است با حالت فسیل‌های دایسینودونت‌ها تطابق کامل دارد.
این کشف نشان می‌دهد که انسان‌های اولیه با دیدن فسیل‌های این جانوران، تصورات عجیبی از آن‌ها در ذهن خود ساخته و آن‌ها را در قالب هنرهای غارنشینی به تصویر کشیده‌اند. این یافته، ارتباط عمیقی بین انسان و طبیعت و همچنین بین گذشته و حال برقرار می‌کند.
حیوانات بارانی
محققان قبلا ثابت کرده‌اند که حیوانات عاج‌دار نمونه‌ای از «حیوانات بارانی» بودند، یک موجود خارق‌العاده از پانتئون سان.
حیوانات بارانی می‌توانند اشکال مختلفی به خود بگیرند (که از حیوانات آبزی واقعی الهام گرفته شده است)، اما این اولین باری است که حداقل تا حدی از یک گونه فسیلی الهام گرفته شده است. استفاده از دایسینودونت‌ها برای آیین‌های باران‌سازی منطقی خواهد بود زیرا آن‌ها منقرض شده‌اند و به همین ترتیب کاملا متعلق به «حوزه مردگان» هستند، که شمان‌های سان در طول حالت‌های ترنس کاوش می‌کردند.
اگرچه ما با اطمینان نمی‌دانیم، احتمال وجود دارد که سان فسیل‌ها را دارای قدرت جادویی می‌دانستند. این نشان می‌دهد که آن‌ها فسیل‌ها را در سیستم‌های اعتقادی خود ادغام کرده‌اند و مسیرهای جدیدی را برای درک بهتر هنر صخره‌ای و فرهنگ آن‌ها باز می‌کند.
در گجت نیوز بخوانید:
