رهایی سینما از چنگال انحصار – تحولی در صنعت فیلمسازی بانی فیلم
با اتحاد رویه، می‌توان به مطالبات سینمایی دست یافت
جبار آذین
خانواده بزرگ سینما به رغم داشتن اعضای مهربان به دلیل نگرش گروهی و منافع‌گرایی فرقه‌ای و تضارب آرا و دوری و نزدیکی به عوامل ومنافع سینمای دولتی و گرایش‌ها وتعلقات اجتماعی، با یکدیگر چندان مهربان نیستند و دچار تفرقه‌اند.اگر به جای برتری دادن به نگاه و سلیقه، منافع و مصالح سینمای ملی، در راس معیارهای افراد، گروه‌ها و جریان‌های سینمایی بویژه گروه چهارگانه تهیه‌کنندگان سینما قرار گیرد و همگان با هدف مشترک خدمت به فرهنگ و جامعه بر سر سفره فرهنگی و صنفی سینما نشینند، بسیاری از مشکلات، اختلاف‌ها، سوتفاهم‌ها و حسادت‌ها و دلخوری‌ها و خودمحوری‌ها حل می‌شود. در واقع چنانچه خانه سینما نه فقط در شعار که در عمل و اجرا ، به راستی در خدمت اهالی سینما و برنامه‌های صنفی و فرهنگی به حرکت درآید، راه‌های پیشرفت و درهای فعالیت‌های سینماگران باز و مشکلات معیشتی آنها برطرف می شود و کسی سعی نمی‌کند برای داشتن سرمایه و امکانات جهت تولید و کار در سینما به هر قیمت و از کوچه‌های پشتی خود را به سازمان دولتی سینمای دولتی و نفتی برساند و یا… واقعیت امروز اینکه، جامعه و دولت و به تبع آن فرهنگ وهنر و سینما، وزارت ارشاد و… در شرف تغییرند و اوضاع از دوران رکود و تعطیل و انحصار و محدودیت، ممنوعیت، خودی نوازی و حزب‌گرایی تا حدی در حال خروج است.
ازهمین رو، گرچه ممکن است، همان فرمول سنتی دولتی در سینما و ارشاد هم اجرایی شود، یعنی عوامل یک گروه سیاسی از عرصه فرهنگ و هنر و سینما خارج شوند و گروه سیاسی دیگر، عوامل خود را بر امور سینمایی و فرهنگی بگمارند و هیچگونه تغییراتی در سینما رخ ندهد و بیماری‌های بزرگ آن درمان نشود، ولی دست کم شرایطی فراهم می‌آید که سینماگران به شکل‌های فردی و گروهی و فراتر از آن در قالب اصناف متحد، حداقل در اوضاع کنونی در شمایل اتحاد رویه می‌توانند مانند بعضی سینماگران غیروابسته و منقدان مستقل که به تنهایی صدای مظلومیت و محرومیت سینماگران و سینمای کشور شده‌اند با گفتمان و تعامل و جمع بندی مطالبات سینماگران و ارایه آن به رئیس جمهور منتخب آقای پزشکیان در گزینش و انتصاب وزیر کاردان و رییس کاربلد و باسواد سازمان سینمایی و مدیران کارشناس این سازمان، نقش آفرین باشند.
بنابراین ضرورت دارد که هم اکنون و همین امروز دست‌های یکدیگر را به گرمی بفشارند و حداقل برای دستیابی به مطالبات خود که از مطالبات عمومی سینماگران و سینمای ایران جدا نیست پا به میدان بگذارند.
بدیهی است، هرگونه کوتاهی و کم‌توجهی و غفلت از موقعیت مساعد کنونی، می تواند با تحمیل و تزریق عوامل و عناصر غیرفرهنگی، غیرسینمایی و… عوارض و پیامدهایی بدتر از گذشته و جبران‌ناپذیر داشته باشد.
لطفا زمان را از دست ندهیم و کار امروز را به فردا نیفکنیم.
