10عادت والدینی که کودکانی با رفتار خوب تربیت می‌کنند
راهنماتو-ذهن کودک مثل یک لوح خالی است. اغلب والدین تأثیر خودشان روی کودک و آموزه‌های اجباری ادب و آداب را نادیده می‌گیرند و این حقیقت را فراموش می‌کنند که کودکان عادت‌های افراد محبوب‌شان را تقلید می‌کنند.
به گزارش راهنماتو، عادت‌های والدین اثری ماندگار روی مدل رفتاری کودکان دارد. در این مقاله می‌خواهیم 10عادت والدینی را با شما به اشتراک بگذاریم که کودکانی با رفتارهای خوب تربیت می‌کنند.
1.با مهربانی مرزهای واضح می‌گذارند
کودکان در کنار والدینی که قوانین واضح و ضروری و متداوم می‌گذارند، رشد می‌کنند. این قوانین به آن‌ها کمک می‌کند تا انتظاراتی که از آن‌ها می‌رود را درک کنند و نظم را یاد بگیرند. اعمال مرز با مهربانی و قاطعیت، به کودکان احترام و مسئولیت‌پذیری را می‌آموزد و بنیانی برای رفتار خوب و تصمیم‌گیری فراهم می‌کند.
2.الگوسازی رفتار مثبت
کودکان با مشاهده والدین‌شان یاد می‌گیرند. نمایش همدلی، صبر و احترام کودکان را تشویق می‌کند تا این خصلت‌های والدین‌شان را تقلید کنند. والدین با تبدیل شدن به الگوی همدلی، مهربانی، رفتار خوب و خویشتن‌داری، ارزش‌های خودشان را در ذهن بچه‌ها حک می‌کنند که باعث می‌شود بچه‌ها رفتارهای خوبی را شکل دهند و افرادی به لحاظ اجتماعی مسئولیت‌پذیر شوند.
3.گفت‌وگوی آزاد
خلق محیطی که کودکان در آن برای خودابرازی احساس امنیت کنند، اعتماد ایجاد می‌کند. شنیدن فعالانه کودکان و معتبر دانستن احساسات آن‌ها، به آن‌ها کمک می‌کند تا هوش عاطفی‌شان را تقویت کنند. این امر کلافگی‌شان را کاهش می‌دهد، رفتارشان را بهبود می‌بخشد و پیوند کودک و والد را تقویت می‌کند.
4.پاداش دادن به رفتار خوب
پاداش دادن به رفتار خوب با تحسین کردن کودک یا توجه می‌تواند رفتارهای مثبت را تقویت کند. اذعان کردن به تلاش‌های آن‌ها می‌تواند عزت نفس کودک را تقویت کند و به او برای ادامه دادن به رفتارها و تصمیمات خوبش انگیزه بدهد و توجه را از تنبیه رفتارهای بد به تشویق خصلت‌های مطلوب تغییر دهد.
5.یاد دادن نظم به کودک با همراه مثال
تداوم داشتن در اجرای قوانین به کودکان مسئولیت‌پذیری و انصاف را یاد می‌دهد. اجتناب از پیام‌های متناقض به ما اطمینان می‌دهد که کودک به خوبی پیامدهای رفتارش را درک کرده است. یک ساختار پیش‌بینی‌پذیر به کودک کمک می‌کند تا حس امنیت شکل دهد و احترام به قواعد را یاد بگیرد.
6.صرف زمان، به خصوص زمان با کیفیت برای کودک
همکاری با کودک در انجام امور احساس پیوند عاطفی بین کودک و فرزند را تقویت می‌کند. وقتی کودک احساس می‌کند که ارزشمند دانسته می‌شود و به او عشق می‌ورزند، همکاری بیش‌تری با والدین نشان می‌دهد و رفتارهای بدش کاهش پیدا می‌کند. این کار همچنین فرصت‌هایی را برای آموزش ارزش و مهارت‌های زندگی در محیطی پرورش‌دهنده ایجاد می‌کند.
7.آموزش همدلی و شکرگذاری
تشویق کودکان به در نظر گرفتن احساسات دیگران و قدردانی حس شفقت و احترام را در آن‌ها تقویت می‌کند. این ارزش‌ها، کودکان را کمک می‌کند تا مهارت‌های ارتباطات بین‌فردی‌شان را تقویت کنند، مهربانی را تقویت می‌کند و خودخواهی یا رفتارهای مخرب در زمینه‌های اجتماعی را کم می‌کند.
8.اجتناب از مهربانی بیش‌ازحد
محدودیت گذاشتن بر مالکیت مادی و امتیازهایی که به کودک و نوجوان می‌دهیم، به آن ها ارزش تلاش کردن و به تأخیر انداختن حس لذت را می‌آموزد. این کار حس همیشه محق‌بودن را کم می‌کند و به آن‌ها تاب‌آوری، صبر و قدردانی از داشته‌ها را می‌آموزد.
9.آموزش مسئولیت‌پذیری
مکلف کردن بچه‌ها برای انجام امور و کارهای خانه که مناسب سن‌شان است، در آن‌ها حس مسئولیت‌پذیری را نهادینه می‌کند. آموزش به کودکان برای آنکه مسئولیت‌هایشان را به تنهایی انجام دهند، در آن‌ها حس خود-اعتمادی، نظم را می‌سازد و باعث می‌شود که اخلاق کاری‌شان قوی‌تر شود و برای پذیرفتن مسئولیت‌های دوران بزرگسالی آماده شوند.
10.خونسردی و صبر
حل موقعیت‌های چالش‌برانگیز با حفظ خونسردی، مثالی برای تنظیم عاطفی برای کودکان فراهم می‌کند. والدینی که در زمان درگیری‌ها صبور باقی می‌مانند، به کودکان‌شان یاد می‌دهند احساسات‌شان را مدیریت کنند و محیطی آرام و محترمانه شکل دهند که خود به خود مانع رفتارهای بد است.
